« Η κατάσταση που παρουσιάζει η πόλη μας σε ότι αφορά στην ποιότητα ζωής των κατοίκων της είναι επιεικώς απαράδεκτη. Πέρα από τις ζημιές εξ αιτίας των σεισμών, οι οποίες δεν πρέπει με τίποτα να εκληφθούν ως δικαιολογίες από τους αρμοδίους, τα πάντα σχεδόν παρουσιάζουν προβλήματα. Από την ποιότητα των δρόμων, την ύδρευση, την αποχέτευση, την καθαριότητα, το φωτισμό, ίσαμε τα μικρά και καθημερινά τα οποία δεν χρειάζεται να αναφέρω εδώ. Οι αμαρτίες του παρελθόντος είναι αναμφισβήτητα πολλές, σίγουρα στον καταμερισμό των ευθυνών η νεόκοπη δημοτική αρχή έχει τις λιγότερες λόγω χρόνου θητείας, δεν είναι όμως απαραίτητο να διατηρηθούν ή να πολλαπλασιαστούν.
Οι πολίτες τούτου του δήμου έχουν δικαίωμα να κυκλοφορούν με ασφάλεια στην πόλη τους, αυτό είναι αναμφισβήτητο. Τα άτομα με κινητικές ανάγκες, οι πάσχοντες και οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, πρέπει να τυγχάνουν της μέριμνας της πολιτείας και των κατά τόπους αρχών, προκειμένου να διευκολύνεται η ζωή τους, στον τόπο που ζουν και κινούνται.
Στην πόλη μας τα παραπάνω είναι «ψιλά γράμματα». Εδώ τα πάντα λειτουργούν για την εξυπηρέτηση κάποιων επιτηδευματιών είτε στα πλαίσια προσωπικών διευκολύνσεων είτε από την αδιαφορία των αρμοδίων αρχών για τους πολλούς είτε γιατί κάποια πενιχρά έσοδα αποτελούν μια πρώτης τάξεως δικαιολογία.
Ρωτώ ευθέως τους αρμοδίους και δεν περιμένω απάντηση. Υπάρχει πεζοδρόμιο στη Λευκάδα; Υπάρχει πεζόδρομος; Ναι θα απαντήσουν, κάτι υπάρχει.
Τι σημαίνει λοιπόν πεζοδρόμιο και τι πεζόδρομος; Φαντάζομαι δεν χρειάζεται φιλόλογος για να ετυμολογήσει τις λέξεις.
Ποιο πεζοδρόμιο και ποιος πεζόδρομος χρησιμοποιείται από τους πεζούς;
Σε ποιο πεζοδρόμιο μπορεί να κινηθεί ένας ανάπηρος, μια γυναίκα με το καροτσάκι του παιδιού της, ένας ηλικιωμένος, ο οποιοσδήποτε τέλος πάντων;
Τα όποια πεζοδρόμια της πόλης μας έχουν γίνει θερμοκήπια ανθρώπων ή πραγμάτων. Αυτές οι απαράδεκτες τέντες από νάιλον που μεγαλώνουν αυθαίρετα το χώρο των καταστημάτων στερούν από τους πολίτες τα πεζοδρόμια, που για αυτούς φτιάχτηκαν, και προσφέρουν στην πόλη μια αντιαισθητική όψη.
Τα αυτοκίνητα από έλλειψη χώρων στάθμευσης στενεύουν διπλοπαρκαρισμένα τους ήδη στενούς δρόμους, με αποτέλεσμα οι πολίτες να κινούνται καταμεσής του δρόμου διατρέχοντας ανά πάσα στιγμή κίνδυνο η σωματική τους ακεραιότητα.
Ο δήμος θα αντιτείνει κάποιος έχει έσοδα από τον φόρο παρεπιδημούντων, χρειάζεται έσοδα άρα καλά κάνει και νοικιάζει τα πεζοδρόμια. Ωραία λογική ! Νεοφιλελεύθερη που ούτε ο νεοφιλελευθερισμός φαντάζομαι την ασπάζεται. Και τα έσοδα από τα ανταποδοτικά τέλη, στους λογαριασμούς της Δ.Ε.Η, γιατί τα εισπράττει από τους πολίτες; Για το φωτισμό που δεν έχουν; Για τους δρόμους που έχουν το κακό τους το χάλι; Για τα πεζοδρόμια που, όσα υπάρχουν, έχουν καταληφθεί; Για τους ανύπαρκτους πεζοδρόμους; ΓΙΑΤΙ ;
Αν τα τέλη λοιπόν είναι ανταποδοτικά ας πληρώσουμε όλοι οι πολίτες, στις προσφορές της δημοτικής μας αρχής, τα χρήματα που μας αντιστοιχούν. ΜΗΔΕΝ. Ας ζητήσουμε πίσω και αυτά που πληρώσαμε τόσα χρόνια χωρίς ανταποδοτικότητα και ας παραπέμψουμε τους αρμοδίους προκειμένου να «ρεφάρουν» σε αυτούς που καταλαμβάνουν (πληρώνοντας ή χάριν ρουσφετιού) ό,τι μας ανήκει και το στερούμαστε χρόνια. Τα πεζοδρόμια. Τους δρόμους. Την αξιοπρέπειά μας εν τέλει.
Οκτώβρης 2003 »
Πάνε πέντε χρόνια από τη δημοσίευση του παραπάνω άρθρου. Το διαβάζω, το ξαναδιαβάζω και διαπιστώνω πως παραμένει όσο ποτέ, επίκαιρο. Το επαναφέρω και το συμπληρώνω.
Κατειλημμένοι δρόμοι
Για την οδό Σικελιανού έγραφα την προηγούμενη εβδομάδα. Θα οριοθετήσουν, λένε, σαν πεζοδρόμιο το τμήμα του δρόμου από τις κατασκευές μέχρι την κίτρινη γραμμή! Αστείο και να το σκέφτεσαι. Δεν είναι λειτουργικό, δεν είναι βολικό, δεν υπάρχει περίπτωση να υλοποιηθεί. (Μου θυμίζει τα μπλε ανθρωπάκια του προηγούμενου δημάρχου, στην οδό Γολέμη, που, ζωγραφισμένα στο δρόμο, έκαναν το … πεζοδρόμιο! Σβήστηκαν γρήγορα, φαντάζομαι μόνα τους, γιατί δεν άντεχαν τις ρόδες των αυτοκινήτων και την … ξεφτίλα! Απορώ πως ο ιθύνων νους δεν πήρε βραβείο ευρεσιτεχνίας τότε !)
Η υπεκφυγή σε όλο της το μεγαλείο. Το βόλεμα των πάντων μέχρις νεοτέρας. Η πλήρης υποταγή, από την πλειοψηφία και την μείζονα αντιπολίτευση, στους καταστηματάρχες και η παντελής έλλειψη σεβασμού στους πεζούς. Η πρόταση της κίνησης ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ, οριοθετούσε, τουλάχιστον, διακριτό και μόνιμο πεζοδρόμιο προς τη θάλασσα! Απευθύνθηκε όμως σε «ώτα μη ακουόντων». Άλλωστε σε αυτό το δρόμο, όπως και σε όλους τους παραλιακούς, κουμάντο κάνουν προς την πόλη ο δήμος, προς τη θάλασσα το Λιμενικό Ταμείο και στη μέση όποιος προλάβει!
Το πεζοδρόμιο της οδού Γολέμη, στην δεξιά, όπως ανεβαίνουμε προς Άγιο Μηνά, πλευρά, είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ. Είναι στην κυριολεξία φυτεμένο με τις κλειστές πέργκολες κάθε καταστήματος, με ασήμαντες εξαιρέσεις. Στην αριστερή πλευρά προς τη θάλασσα, αν και αρκετά μεγάλο, είναι ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ από τα τραπεζάκια και τις καρέκλες. Χώρος διακριτός για τους πεζούς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Μάλιστα το χειμώνα οι βάσεις από τις ομπρέλες παραμένουν, παλούκια καταμεσής του πεζοδρομίου, λες και το πεζοδρόμιο είναι ιδιοκτησία του κάθε καταστηματάρχη και την οριοθετεί. Αλήθεια γιατί τόσα χρόνια ΚΑΝΕΝΑΣ αρμόδιος δεν διέταξε να αφαιρούνται το χειμώνα τούτες οι βάσεις;
Το αριστερό πεζοδρόμιο της οδού Ηρώων Πολυτεχνείου, από την Εμπορική ίσαμε την Πανάγου, είναι ιδιοκτησίες διαφόρων οι οποίοι μας κάνουν τη χάρη και μας αφήνουν και περνάμε. Οικόπεδό τους δηλαδή και ο δήμος βολεύεται από τις όποιες παραχωρήσεις για να μην κατασκευάσει πεζοδρόμιο, μην και στενέψει ο δρόμος. Στο δεξιό πεζοδρόμιο, από Καρούσου Τζαβαλά μέχρι Άγιο Μηνά, υπάρχουν από γλάστρες και καρέκλες μέχρι σκαλοπάτια οικοδομής που φύτρωσαν σε ένα σημείο και χώρισαν το πεζοδρόμο στη μέση, κανείς δεν ξέρει με ποιο σπόρο! Τόσο τυφλοί είναι επιτέλους οι αρμόδιοι στον τόπο μας; Η 8ης Μεραρχίας, η Βαλαωρίτη, η Πεφανερωμένης, η Αναπαύσεως, η Ξενοφώντα Γρηγόρη και οι υπόλοιποι κεντρικοί δρόμοι της πόλης, δεν διαθέτουν καν πεζοδρόμιο, εκτός αν θεωρείται πεζοδρόμιο η μια πλάκα των 30 ή 40 εκατοστών, που και αυτή είναι συνήθως κατειλημμένη !
Σε ό,τι αφορά στον «πεζόδρομο» της Ι. Μελά μόνο πεζόδρομος δεν είναι, ιδιαίτερα τις προμεσημβρινές ώρες.
Προβλήματα καθημερινότητας
Ας πάμε και σε άλλα θέματα και ας μιλήσουμε για:
► Καθαριότητα: Οι «λαμπεροί» κάδοι απορριμμάτων μαρτυρούν από μόνοι τους την πικρή αλήθεια.
► Parking: Ο χώρος δίπλα στον ΟΤΕ και ο χώρος πέριξ και εντός του μελλοντικού διοικητηρίου, κραυγάζουν απελπισμένοι!
► Δημοτικό ηλεκτροφωτισμό: Αστείο.
► Ύδρευση: Η Κατούνα, οι Τσουκαλάδες, το Καλαμίτσι και άλλοι οικισμοί, θα σας διηγηθούν τα βάσανά τους.
► …
Ατέλειωτες επιτυχίες
Δεν θέλω με τα παραπάνω να μηδενίσω το έργο της δημοτικής μας αρχής.
Δεν θα τα κατάφερνα άλλωστε, όση μαστοριά και αν έβαζα, γιατί οι επιτυχίες της διαδέχονται η μία την άλλη. Από τις Γαλάζιες Σημαίες στις παραλίες, μέχρι την τέλεια λειτουργία του Βιολογικού στον Άγιο Νικήτα. Από το πάθος που δείχνει για την επιτυχία της Ανακύκλωσης και την γρήγορη ανεύρεση ΧΥΤΥ, μέχρι την αστραφτερή καθαριότητα της Αμμόγλωσσας και το τερατώδες μεγάλωμά της. Από τους «αγώνες» της στο θέμα των κοινωνικών δομών, μέχρι την «υποστήριξή» της σε ομάδες και σχήματα του Πνευματικού Κέντρου και στη νεολαία. Από τις «χάρες» σε επιχειρηματίες - επενδυτές, μέχρι το ενδιαφέρον για τη δημοτική περιουσία. Από την «απέραντη» αμμουδιά του Αϊ Γιάννη, μέχρι την «αξιοποίηση» των ιχθυοτροφείων και τον έλεγχο υγιεινής των αλιευμάτων τους.
Από, από …
Το ότι απέτυχε να μαζέψει πολλές υπογραφές, ξέρετε γιατί, δεν αμαυρώνει το έργο της! Έχει το δικαίωμα κάπου να μην τα πάει καλά. Δεν πολυασχολήθηκε άλλωστε…
Αντιδράσεις
Θαρρώ πως όλα τα παραπάνω κατατείνουν σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Πρέπει, ως πολίτες, να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Πρέπει να αρχίσουμε να αντιδρούμε. Πρέπει, πέρα από τα ψιλοβολέματα και τα μικροσυμφέροντα, να δούμε «πέρα από τη μύτη μας», το αύριο που θα μας τσακίσει όλους. Επαναφέρω λοιπόν, αυτούσια, την πρόταση που έκανα και πριν πέντε χρόνια και σας καλώ να τη σκεφτούμε σοβαρά. Τρόποι για την υλοποίησή της υπάρχουν και άλλωστε είναι γνωστοί παλαιόθεν.
«Αν τα τέλη λοιπόν είναι ανταποδοτικά, ας πληρώσουμε όλοι οι πολίτες, στις προσφορές της δημοτικής μας αρχής, τα χρήματα που μας αντιστοιχούν. ΜΗΔΕΝ. Ας ζητήσουμε πίσω και αυτά που πληρώσαμε τόσα χρόνια χωρίς ανταποδοτικότητα και ας παραπέμψουμε τους αρμοδίους προκειμένου να «ρεφάρουν» σε αυτούς που καταλαμβάνουν (πληρώνοντας ή χάριν ρουσφετιού) ό,τι μας ανήκει και το στερούμαστε χρόνια. Τα πεζοδρόμια. Τους δρόμους. Την αξιοπρέπειά μας εν τέλει.»
18/7/2008
Κυριακή 27 Ιουλίου 2008
Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008
Γ Ο Ν Α Τ Ι Σ Μ Α
Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Λευκάδας της 9/7/2008, για το πρόβλημα της παραλιακής οδού Άγγελου Σικελιανού δείχνει αν μη τι άλλο το πόσο άτολμη και αναποτελεσματική είναι η δημοτική μας αρχή.
Στο δίλημμα τι να υποστηρίξει, τους δέκα με είκοσι επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στο δρόμο αυτό ή τους χιλιάδες πολίτες και επισκέπτες της Λευκάδας, διάλεξε το πρώτο.
Είναι γνωστό το πρόβλημα του δρόμου αυτού και της ευρύτερης περιοχής, χρόνια τώρα. Δεν υπάρχει χώρος να κυκλοφορήσουν οι πολίτες, δεν υπάρχει πεζοδρόμιο, δεν υπάρχει πρόσβαση στο λιμανάκι για τους ψαράδες, κοντολογίς έχουμε μια κατάληψη από τους επαγγελματίες στο όνομα του κέρδους. Το ίδιο συμβαίνει σε όλους τους δρόμους και τα πεζοδρόμια της πόλης, το θέμα μας είναι όμως σήμερα η Σικελιανού γιατί είναι στην είσοδο της πόλης και ο πλέον πολυσύχναστος δρόμος της.
Αντιγράφω (αποσπάσματα) από την ιστοσελίδα της δημοτικής Κίνησης ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ (oloigiatilefkada.gr) (Οι τίτλοι δικοί μου).
Η αρχική εισήγηση
« Η Δημοτική Αρχή, δια του αρμόδιου Αντιδημάρχου κ. Κόγκα, εισηγήθηκε τις εξής προτάσεις:
▼ Να αφαιρεθούν από τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων, όλες οι κατασκευές που αναφέρονται στα έγγραφα της υγειονομικής υπηρεσίας (παραπετάσματα, δάπεδα, σκεπές, κ.λ.π.)
▼ Να αντικατασταθούν σύμφωνα με σχέδιο του Δήμου, εγκεκριμένο από την Πολεοδομία και την Ε.Π.Α.Ε., με δαπάνη των καταστηματαρχών.
▼ Να τοποθετηθούν οι παραπάνω κατασκευές, σε απόσταση ενός μέτρου από τη σημερινή τοποθέτηση, ώστε η απόσταση αυτή με την απόσταση μέχρι την κίτρινη γραμμή, να αποτελεί χώρο στον οποίο δεν θα υπάρχουν τραπεζοκαθίσματα, αλλά θα λειτουργεί σαν πεζοδρόμιο.
▼ Ο χρόνος υλοποίησης των παραπάνω, να είναι μετά το τέλος της τουριστικής περιόδου, για λόγους ευνόητους και αυτονόητους, που αφορούν στη διευκόλυνση των επαγγελματιών ενόψει της τουριστικής περιόδου.
▼ Τα παραπάνω, δεν αφορούν μόνο τους επαγγελματίες της οδού Αγγ. Σικελιανού, αλλά εφαρμόζονται ανάλογα όπου συντρέχουν παρόμοιες καταστάσεις, που ρυθμίζονται από νόμους και αποφάσεις του Δ.Σ..
Η πρόταση των επαγγελματιών
Οι επαγγελματίες με τη σειρά τους, έκαναν τις δικές τους προτάσεις.
Για το μείζον θέμα της ασφαλούς πρόσβασης και μετακίνησης των πεζών, πρότειναν, ως πεζοδρόμιο να καθοριστεί τμήμα πλάτους ενός μέτρου, που θα οριοθετείτε, από τα ξύλινα πατάρια των καταστημάτων και προς τον άξονα του δρόμου, μέχρι δηλαδή τη σημερινή κίτρινη γραμμή.
Η πρόταση της δημοτικής κίνησης ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ
1. Οι επαγγελματίες, εκμισθώνουν από το Δήμο το χώρο του πεζοδρομίου μπροστά από τα καταστήματά τους, ο οποίος σήμερα καλύπτεται από τις υπάρχουσες κατασκευές τους.
2. Οι υπάρχουσες κατασκευές (πέργκολες) διαμορφώνονται, με στόχο τη βελτίωση της αισθητική τους, σύμφωνα με συγκεκριμένα σχέδια που θα αποφασιστούν από το Δήμο, σε συνεννόηση με τους επαγγελματίες, αν αυτό γίνει δυνατόν. Αν δεν επιτευχθεί συμφωνία, τότε υλοποιείται η όποια απόφαση του Δήμου.
3. Οι υπάρχουσες σταθερές υάλινες ή πλαστικές κατασκευές, αντικαθίστανται με πτυσσόμενους (στυλ φυσαρμόνικας) υαλοπίνακες.
4. Επιτρέπεται η τοποθέτηση ξύλινων παταριών, για λόγους που αναφέρονται αναλυτικά στο υπόμνημα των καταστηματαρχών.
5. Για να ξεπεραστούν διαδικαστικά, νομικά ή άλλα προβλήματα, να εξεταστεί η δυνατότητα, ώστε η άδεια για τις κατασκευές αυτές στους κοινόχρηστους χώρους, να εξασφαλιστεί από το Δήμο, σε συνεννόηση με τους επαγγελματίες και βεβαίως τις αντίστοιχες αρμόδιες υπηρεσίες (Πολεοδομία, ΕΠΑΕ, κ.λ.π.). Είναι αυτονόητο, ότι το κόστος κατασκευής, επιβαρύνει τους επαγγελματίες.
6. Σε συνεννόηση με το Λιμενικό Ταμείο (λόγω αρμοδιότητας), ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΖΩΝΗ ΠΕΖΩΝ πλάτους 2,50 μέτρων, επί του πεζοδρομίου που βρίσκεται από τη μεριά της θάλασσας, σε όλο του το μήκος (από τη γέφυρα μέχρι το Δημαρχείο), η οποία είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ, από τραπεζοκαθίσματα ή οτιδήποτε άλλο.
Σημειωτέον, ότι το υπάρχον πεζοδρόμιο προς τη μεριά της θάλασσας, έχει πλάτος 3,10 μέτρα.
Στο παραπάνω όριο των 2,50 μ., τοποθετείται χαμηλό κάγκελο (ή οποιοσδήποτε άλλος τύπος διαχωριστικού συμφωνηθεί), όχι συνεχές, αλλά με προσβάσεις. Η συγκεκριμένη ζώνη, χρησιμοποιείται μόνον από τους πεζούς και τα μόνα αντικείμενα που επιτρέπεται να υπάρχουν, είναι παγκάκια (ήδη υπάρχουν μερικά), εφ’ όσον αποφασιστεί.
Έτσι, επιτυγχάνεται απολύτως ο στόχος, για την ασφαλή, πρόσβαση και μετακίνηση των πολιτών και ταυτόχρονα, δεν αναιρείται η κοινή χρήση του πεζοδρομίου , όπως ο νόμος ορίζει.
7. Συνεχίζει να ισχύει για την Αγγ. Σικελιανού, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, το μέτρο διακοπής της κυκλοφορίας και μετατροπής της σε πεζόδρομο, μετά τις 8.00 μ.μ. ως εξής: Για το χρονικό διάστημα, από 15 ης Ιουνίου έως 30 ης Ιουνίου και, από 1ης Σεπτεμβρίου έως 15ης Σεπτεμβρίου, κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Για το χρονικό διάστημα, από 1ης Ιουλίου μέχρι 31ης Αυγούστου, καθημερινά.
8. Οριοθετείται ΑΥΣΤΗΡΑ, ζώνη πλάτους 1,60 μ., η οποία δημιουργείται από το προαναφερθέν διαχωριστικό και προς το δρόμο, για την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων από τους επαγγελματίες.
9. Επιτρέπεται, για το χρονικό διάστημα από 1ης Ιουλίου μέχρι 31ης Αυγούστου, η τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων, σε ζώνη πλάτους 1,00 μ. μπροστά από τα καταστήματα.
Τα καταστήματα, που καταλαμβάνουν μεγαλύτερο πλάτος πεζοδρομίου από τα υπόλοιπα (λόγω οικοδομικής γραμμής), δεν έχουν αυτό το δικαίωμα.
10. Απαγορεύεται, έξω από όλα τα ανωτέρω καταστήματα, η στάθμευση οποιουδήποτε οχήματος, ή η τοποθέτηση κάθε αντικειμένου, που παρεμποδίζει τη κυκλοφορία, όπως αυτοκίνητα, μηχανάκια, γλάστρες, κ.λ.π..
11. Η υλοποίηση όλων των παραπάνω, εκτός των κατασκευών να αρχίσει την 1η Οκτωβρίου 2008. Οι ενέργειες για τη λύση των διαδικαστικών ζητημάτων, αρχίζουν αμέσως. Σε ότι αφορά τις διαμορφώσεις και μετατροπές των κατασκευών, θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2009. Σε κάθε περίπτωση, με την έναρξη της καλοκαιρινής σαιζόν του 2009, οι πάντες
(Δήμος, επαγγελματίες, πολίτες), οφείλουν να λειτουργούν με τους προαναφερθέντες κανόνες.
12. Κάθε άλλη απόφαση προηγούμενων Δημοτικών Συμβουλίων, που αναφέρεται στο παραπάνω θέμα, παύει να ισχύει…
… Η παράταξη του Κ. Βλάχου, με την πρότασή της, ουσιαστικά υποστήριξε την άποψη των καταστηματαρχών.
Να μην αλλάξει δηλαδή τίποτα στην περιοχή.
Η τελική πρόταση του δημάρχου
Στη συνέχεια ο κ. Δήμαρχος, έβγαλε «λαγό από το καπέλο του».
Έκανε πίσω και από την αρχική πρότασή του και πρότεινε, αντί για ένα μέτρο, να μεταφερθούν 44 εκατοστά προς τα μέσα οι κατασκευές και μαζί με το 1.26 μ. που είναι η απόσταση από τις σημερινές κατασκευές, μέχρι την κίτρινη γραμμή, (σύνολο 1.70 μ.) να αποτελεί χώρο διάβασης των πεζών.
Ουσιαστικά, πρότεινε να μείνει η κατάσταση ως έχει.
Στη ψηφοφορία που ακολούθησε, η πρόταση του κ. Δημάρχου έλαβε οκτώ (8) ψήφους.
Η πρόταση του κ. Βλάχου τρείς (3)
Η πρόταση της Κίνησής μας δύο (2). Απουσίαζε ο δημοτικός μας σύμβουλος κ. Γρηγόρης.
Δυο (2) δημοτικοί σύμβουλοι, απείχαν της ψηφοφορίας (η κ. Ε. Κατωπόδη και ο κ. Χ. Καλός)
Ένας (1), ο κ. Ν. Σταματέλος ψήφισε κατά σε όλα.
Είχαμε ισοψηφία 8 – 8 και τελικά, πέρασε η πρόταση του κ. Δημάρχου, με τη διπλή ψήφο του Προέδρου… »
Επιμύθιον
Ο χώρος της στήλης δεν μου επιτρέπει να επεκταθώ. Θα το κάνω σε επόμενο σημείωμα.
Σε κάθε περίπτωση η κατάσταση των πεζοδρομίων της πόλης είναι απαράδεκτη και η δημοτική μας αρχή (όπως και οι προηγούμενες άλλωστε) δεν έχει την τόλμη και τα κότσια να τη διευθετήσει. Λιοντάρι δεν γίνεσαι ούτε με βρυχηθμούς ούτε με μεταμφιέσεις.
Οφείλουμε να αντιδράσουμε ως πολίτες. Οφείλουμε και πρέπει να διεκδικήσουμε το δικαίωμα μας, να κυκλοφορούμε ελεύθερα στην πόλη μας. Με όποιο κόστος.
Σέβομαι τους επαγγελματίες και τη δουλειά τους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να μας δημιουργήσουν μια ασφυκτική κατάσταση. Δεν σημαίνει υποχώρηση μόνο της μιας πλευράς, δεν σημαίνει κίνδυνος στην κυκλοφορία μας, δεν σημαίνει μονομερή κατάληψη των δρόμων και των πεζοδρομίων.
Πληρώνουμε, όλοι οι πολίτες, ανταποδοτικά τέλη στο δήμο και περιμένουμε την ανταπόδοση.
Εμάς πότε θα μας σεβαστούν;
14/7/2008
Υ.Γ. Στο προηγούμενο άρθρο μου, αναφερόμενος σε λύματα που έπεσαν στο λιμανάκι του Αγίου Νικήτα, έκανα ένα λάθος. Θεώρησα ότι ήταν από βόθρο, ενώ όπως αποδείχτηκε (είχε γραφτεί το άρθρο), ήταν από βλάβη του Βιολογικού Καθαρισμού. Επανορθώνω, ζητώ συγνώμη και λυπάμαι που, σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή, τη ζημιά πάει να την κάνει ο ίδιος ο δήμος !
Στο δίλημμα τι να υποστηρίξει, τους δέκα με είκοσι επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στο δρόμο αυτό ή τους χιλιάδες πολίτες και επισκέπτες της Λευκάδας, διάλεξε το πρώτο.
Είναι γνωστό το πρόβλημα του δρόμου αυτού και της ευρύτερης περιοχής, χρόνια τώρα. Δεν υπάρχει χώρος να κυκλοφορήσουν οι πολίτες, δεν υπάρχει πεζοδρόμιο, δεν υπάρχει πρόσβαση στο λιμανάκι για τους ψαράδες, κοντολογίς έχουμε μια κατάληψη από τους επαγγελματίες στο όνομα του κέρδους. Το ίδιο συμβαίνει σε όλους τους δρόμους και τα πεζοδρόμια της πόλης, το θέμα μας είναι όμως σήμερα η Σικελιανού γιατί είναι στην είσοδο της πόλης και ο πλέον πολυσύχναστος δρόμος της.
Αντιγράφω (αποσπάσματα) από την ιστοσελίδα της δημοτικής Κίνησης ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ (oloigiatilefkada.gr) (Οι τίτλοι δικοί μου).
Η αρχική εισήγηση
« Η Δημοτική Αρχή, δια του αρμόδιου Αντιδημάρχου κ. Κόγκα, εισηγήθηκε τις εξής προτάσεις:
▼ Να αφαιρεθούν από τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων, όλες οι κατασκευές που αναφέρονται στα έγγραφα της υγειονομικής υπηρεσίας (παραπετάσματα, δάπεδα, σκεπές, κ.λ.π.)
▼ Να αντικατασταθούν σύμφωνα με σχέδιο του Δήμου, εγκεκριμένο από την Πολεοδομία και την Ε.Π.Α.Ε., με δαπάνη των καταστηματαρχών.
▼ Να τοποθετηθούν οι παραπάνω κατασκευές, σε απόσταση ενός μέτρου από τη σημερινή τοποθέτηση, ώστε η απόσταση αυτή με την απόσταση μέχρι την κίτρινη γραμμή, να αποτελεί χώρο στον οποίο δεν θα υπάρχουν τραπεζοκαθίσματα, αλλά θα λειτουργεί σαν πεζοδρόμιο.
▼ Ο χρόνος υλοποίησης των παραπάνω, να είναι μετά το τέλος της τουριστικής περιόδου, για λόγους ευνόητους και αυτονόητους, που αφορούν στη διευκόλυνση των επαγγελματιών ενόψει της τουριστικής περιόδου.
▼ Τα παραπάνω, δεν αφορούν μόνο τους επαγγελματίες της οδού Αγγ. Σικελιανού, αλλά εφαρμόζονται ανάλογα όπου συντρέχουν παρόμοιες καταστάσεις, που ρυθμίζονται από νόμους και αποφάσεις του Δ.Σ..
Η πρόταση των επαγγελματιών
Οι επαγγελματίες με τη σειρά τους, έκαναν τις δικές τους προτάσεις.
Για το μείζον θέμα της ασφαλούς πρόσβασης και μετακίνησης των πεζών, πρότειναν, ως πεζοδρόμιο να καθοριστεί τμήμα πλάτους ενός μέτρου, που θα οριοθετείτε, από τα ξύλινα πατάρια των καταστημάτων και προς τον άξονα του δρόμου, μέχρι δηλαδή τη σημερινή κίτρινη γραμμή.
Η πρόταση της δημοτικής κίνησης ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ
1. Οι επαγγελματίες, εκμισθώνουν από το Δήμο το χώρο του πεζοδρομίου μπροστά από τα καταστήματά τους, ο οποίος σήμερα καλύπτεται από τις υπάρχουσες κατασκευές τους.
2. Οι υπάρχουσες κατασκευές (πέργκολες) διαμορφώνονται, με στόχο τη βελτίωση της αισθητική τους, σύμφωνα με συγκεκριμένα σχέδια που θα αποφασιστούν από το Δήμο, σε συνεννόηση με τους επαγγελματίες, αν αυτό γίνει δυνατόν. Αν δεν επιτευχθεί συμφωνία, τότε υλοποιείται η όποια απόφαση του Δήμου.
3. Οι υπάρχουσες σταθερές υάλινες ή πλαστικές κατασκευές, αντικαθίστανται με πτυσσόμενους (στυλ φυσαρμόνικας) υαλοπίνακες.
4. Επιτρέπεται η τοποθέτηση ξύλινων παταριών, για λόγους που αναφέρονται αναλυτικά στο υπόμνημα των καταστηματαρχών.
5. Για να ξεπεραστούν διαδικαστικά, νομικά ή άλλα προβλήματα, να εξεταστεί η δυνατότητα, ώστε η άδεια για τις κατασκευές αυτές στους κοινόχρηστους χώρους, να εξασφαλιστεί από το Δήμο, σε συνεννόηση με τους επαγγελματίες και βεβαίως τις αντίστοιχες αρμόδιες υπηρεσίες (Πολεοδομία, ΕΠΑΕ, κ.λ.π.). Είναι αυτονόητο, ότι το κόστος κατασκευής, επιβαρύνει τους επαγγελματίες.
6. Σε συνεννόηση με το Λιμενικό Ταμείο (λόγω αρμοδιότητας), ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΖΩΝΗ ΠΕΖΩΝ πλάτους 2,50 μέτρων, επί του πεζοδρομίου που βρίσκεται από τη μεριά της θάλασσας, σε όλο του το μήκος (από τη γέφυρα μέχρι το Δημαρχείο), η οποία είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ, από τραπεζοκαθίσματα ή οτιδήποτε άλλο.
Σημειωτέον, ότι το υπάρχον πεζοδρόμιο προς τη μεριά της θάλασσας, έχει πλάτος 3,10 μέτρα.
Στο παραπάνω όριο των 2,50 μ., τοποθετείται χαμηλό κάγκελο (ή οποιοσδήποτε άλλος τύπος διαχωριστικού συμφωνηθεί), όχι συνεχές, αλλά με προσβάσεις. Η συγκεκριμένη ζώνη, χρησιμοποιείται μόνον από τους πεζούς και τα μόνα αντικείμενα που επιτρέπεται να υπάρχουν, είναι παγκάκια (ήδη υπάρχουν μερικά), εφ’ όσον αποφασιστεί.
Έτσι, επιτυγχάνεται απολύτως ο στόχος, για την ασφαλή, πρόσβαση και μετακίνηση των πολιτών και ταυτόχρονα, δεν αναιρείται η κοινή χρήση του πεζοδρομίου , όπως ο νόμος ορίζει.
7. Συνεχίζει να ισχύει για την Αγγ. Σικελιανού, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, το μέτρο διακοπής της κυκλοφορίας και μετατροπής της σε πεζόδρομο, μετά τις 8.00 μ.μ. ως εξής: Για το χρονικό διάστημα, από 15 ης Ιουνίου έως 30 ης Ιουνίου και, από 1ης Σεπτεμβρίου έως 15ης Σεπτεμβρίου, κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Για το χρονικό διάστημα, από 1ης Ιουλίου μέχρι 31ης Αυγούστου, καθημερινά.
8. Οριοθετείται ΑΥΣΤΗΡΑ, ζώνη πλάτους 1,60 μ., η οποία δημιουργείται από το προαναφερθέν διαχωριστικό και προς το δρόμο, για την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων από τους επαγγελματίες.
9. Επιτρέπεται, για το χρονικό διάστημα από 1ης Ιουλίου μέχρι 31ης Αυγούστου, η τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων, σε ζώνη πλάτους 1,00 μ. μπροστά από τα καταστήματα.
Τα καταστήματα, που καταλαμβάνουν μεγαλύτερο πλάτος πεζοδρομίου από τα υπόλοιπα (λόγω οικοδομικής γραμμής), δεν έχουν αυτό το δικαίωμα.
10. Απαγορεύεται, έξω από όλα τα ανωτέρω καταστήματα, η στάθμευση οποιουδήποτε οχήματος, ή η τοποθέτηση κάθε αντικειμένου, που παρεμποδίζει τη κυκλοφορία, όπως αυτοκίνητα, μηχανάκια, γλάστρες, κ.λ.π..
11. Η υλοποίηση όλων των παραπάνω, εκτός των κατασκευών να αρχίσει την 1η Οκτωβρίου 2008. Οι ενέργειες για τη λύση των διαδικαστικών ζητημάτων, αρχίζουν αμέσως. Σε ότι αφορά τις διαμορφώσεις και μετατροπές των κατασκευών, θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2009. Σε κάθε περίπτωση, με την έναρξη της καλοκαιρινής σαιζόν του 2009, οι πάντες
(Δήμος, επαγγελματίες, πολίτες), οφείλουν να λειτουργούν με τους προαναφερθέντες κανόνες.
12. Κάθε άλλη απόφαση προηγούμενων Δημοτικών Συμβουλίων, που αναφέρεται στο παραπάνω θέμα, παύει να ισχύει…
… Η παράταξη του Κ. Βλάχου, με την πρότασή της, ουσιαστικά υποστήριξε την άποψη των καταστηματαρχών.
Να μην αλλάξει δηλαδή τίποτα στην περιοχή.
Η τελική πρόταση του δημάρχου
Στη συνέχεια ο κ. Δήμαρχος, έβγαλε «λαγό από το καπέλο του».
Έκανε πίσω και από την αρχική πρότασή του και πρότεινε, αντί για ένα μέτρο, να μεταφερθούν 44 εκατοστά προς τα μέσα οι κατασκευές και μαζί με το 1.26 μ. που είναι η απόσταση από τις σημερινές κατασκευές, μέχρι την κίτρινη γραμμή, (σύνολο 1.70 μ.) να αποτελεί χώρο διάβασης των πεζών.
Ουσιαστικά, πρότεινε να μείνει η κατάσταση ως έχει.
Στη ψηφοφορία που ακολούθησε, η πρόταση του κ. Δημάρχου έλαβε οκτώ (8) ψήφους.
Η πρόταση του κ. Βλάχου τρείς (3)
Η πρόταση της Κίνησής μας δύο (2). Απουσίαζε ο δημοτικός μας σύμβουλος κ. Γρηγόρης.
Δυο (2) δημοτικοί σύμβουλοι, απείχαν της ψηφοφορίας (η κ. Ε. Κατωπόδη και ο κ. Χ. Καλός)
Ένας (1), ο κ. Ν. Σταματέλος ψήφισε κατά σε όλα.
Είχαμε ισοψηφία 8 – 8 και τελικά, πέρασε η πρόταση του κ. Δημάρχου, με τη διπλή ψήφο του Προέδρου… »
Επιμύθιον
Ο χώρος της στήλης δεν μου επιτρέπει να επεκταθώ. Θα το κάνω σε επόμενο σημείωμα.
Σε κάθε περίπτωση η κατάσταση των πεζοδρομίων της πόλης είναι απαράδεκτη και η δημοτική μας αρχή (όπως και οι προηγούμενες άλλωστε) δεν έχει την τόλμη και τα κότσια να τη διευθετήσει. Λιοντάρι δεν γίνεσαι ούτε με βρυχηθμούς ούτε με μεταμφιέσεις.
Οφείλουμε να αντιδράσουμε ως πολίτες. Οφείλουμε και πρέπει να διεκδικήσουμε το δικαίωμα μας, να κυκλοφορούμε ελεύθερα στην πόλη μας. Με όποιο κόστος.
Σέβομαι τους επαγγελματίες και τη δουλειά τους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να μας δημιουργήσουν μια ασφυκτική κατάσταση. Δεν σημαίνει υποχώρηση μόνο της μιας πλευράς, δεν σημαίνει κίνδυνος στην κυκλοφορία μας, δεν σημαίνει μονομερή κατάληψη των δρόμων και των πεζοδρομίων.
Πληρώνουμε, όλοι οι πολίτες, ανταποδοτικά τέλη στο δήμο και περιμένουμε την ανταπόδοση.
Εμάς πότε θα μας σεβαστούν;
14/7/2008
Υ.Γ. Στο προηγούμενο άρθρο μου, αναφερόμενος σε λύματα που έπεσαν στο λιμανάκι του Αγίου Νικήτα, έκανα ένα λάθος. Θεώρησα ότι ήταν από βόθρο, ενώ όπως αποδείχτηκε (είχε γραφτεί το άρθρο), ήταν από βλάβη του Βιολογικού Καθαρισμού. Επανορθώνω, ζητώ συγνώμη και λυπάμαι που, σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή, τη ζημιά πάει να την κάνει ο ίδιος ο δήμος !
Παρασκευή 11 Ιουλίου 2008
ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ
Έκλεψαν την ασφάλειά μου
Αυτό απάντησε η Βάσω στον αστυνομικό ο οποίος, μετά την κλοπή στο σπίτι της, τη ρώτησε τι έχει κλαπεί.
Συγκλονιστική αλήθεια τούτη η διαπίστωση και ομολογώ με ξάφνιασε και με ανατρίχιασε..
Αποτελεί έτσι ή αλλιώς την πεμπτουσία μιας διάρρηξης στο σπίτι σου, ενώ κοιμάσαι. Το να σου κλέψουν χρήματα, τιμαλφή, κινητά ή μηχανήματα έχει τη σημασία του μα δεν αποτελεί την ουσία. Μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτά.
Το να νοιώθεις όμως ανασφαλής μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, μέσα στο άσυλό σου, είναι κάτι που δεν αντέχεται. Η σκέψη και μόνο ότι ενώ κοιμόσουν με τον άντρα σου και το παιδί σου κάποιος ή κάποιοι μπήκαν μέσα σε κάνει να τρελαίνεσαι.. Καταλαβαίνεις ότι ολάκερη η οικογένεια ήταν για λίγο στο έλεός τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Όπως μου έλεγε ο Σταύρος αν από την κρεβατοκάμαρα του πάνω ορόφου τύχαινε να κατέβει για νερό και συναντούσε τους κλέφτες, είναι άγνωστο τι θα επακολουθούσε.
Σε κάθε περίπτωση το να κοιμάσαι με ένα (αυτοσχέδιο ή όχι) όπλο αγκαλιά, το να χρειάζεσαι συναγερμούς, σκυλιά – φύλακες, κάγκελα στα παράθυρα, το να πετάγεσαι σε κάθε θόρυβο, το να καρδιοχτυπάς κάθε νύχτα, το να ασφαλίζεις τα πάντα πριν πέσεις για ύπνο, δεν είναι δα και αυτό που ονειρεύεσαι για την οικογενειακή σου εστία. Δεν είναι δυνατόν να κάθεσαι στο μπαλκόνι σου ή στο παράθυρό σου και να αντικρίζεις κάγκελα σαν να είσαι φυλακισμένος.
Οι κλοπές έχουν πληθήνει τελευταίως. Η οικονομική κρίση που περνούμε είναι σίγουρο ότι θα επιτείνει τέτοια φαινόμενα. Οι οικονομικοί (και όχι μόνο) μετανάστες, γιατί μετανάστες ήταν οι συγκεκριμένοι κλέφτες, έχουν αυξηθεί κατά πολύ, δεν ελέγχονται και η αστυνομία οφείλει και πρέπει να προλάβει τα γεγονότα.
Μακριά από εμένα η εξίσωση κλοπή = μετανάστης, μακριά ο ρατσισμός. Κλέφτες γηγενείς είχαμε, έχουμε και θα έχουμε. Απλώς τώρα αποκτήσαμε και εισαγόμενους, άρα έχουμε περισσότερους.
Θαρρώ πως όλοι πρέπει να ανακαλύψουμε την αλληλεγγύη μας και να έχουμε τα μάτια ανοιχτά όχι μόνο για το σπίτι μας μα και για τα γειτονικά σπίτια.
Εδώ δεν έχει σήκωμα των ώμων. Εδώ δεν έχει, δεν με ενδιαφέρει. Σήμερα ήταν ο Νίκος, η Όλγα, ο Σταύρος, η Βάσω κ. λ. π, αύριο μπορεί να είμαι εγώ ή εσύ.
Ας προλάβουμε…
Τα κανόνια του Μπουρανελόνε
Μιλούσα για κλοπές και θυμήθηκα τα …κανόνια μας. Σε μια τυχαία συνάντησή μας, ο νομάρχης μου είπε πως τα κανόνια, αφού τα έφτιαξαν, τα έβαλαν στη γέφυρα για να τα προστατεύσουν από τους γύφτους, που ήταν έτοιμοι να τα αρπάξουν.
- Ας τα πάρουν οι αρμόδιοι, μου είπε, από εκεί και ας τα κάνουν ότι θέλουν.
Μου έδειξε μάλιστα και την είσοδο του Κάστρου στην οποία έξι με εφτά κανόνια είναι πεταμένα, στο έλεος του κάθε γερανοφόρου οχήματος και κάθε κλέφτη, όποιου χρώματος και φυλής.
Έχει δίκιο ο νομάρχης για την εγκατάλειψη. Θαρρώ όμως πως είναι ο πλέον αρμόδιος να πιέσει προς κάθε κατεύθυνση έτσι που το Κάστρο της Αγίας Μαύρας, και όχι μόνο τα κανόνια του, σωθούν από την εγκατάλειψη και την καταστροφή. Είναι ο πλέον αρμόδιος να πιέσει ώστε να αξιοποιηθεί τούτο το μοναδικό στολίδι του νησιού και να γίνει «κράχτης» και αξιοθέατο για τους επισκέπτες μας.
Όσο για τα κανόνια, δέχομαι πως σώθηκαν και αξιοποιήθηκαν, για τη θέση που τα έβαλαν όμως, ας μου επιτρέψει να διαφωνήσω και πάλι. Είναι καρακιτσαριό πώς να το κάνουμε! Ας τα βάλουν αλλού οι ίδιοι. Χώροι υπάρχουν μπροστά στο Κάστρο.
Βόθροι
Κυριακή 6 Ιουλίου. Μεσημεράκι. Στον Άγιο Νικήτα, στο δεξιό μέρος της παραλίας του χωριού, λύματα βγαίνουν στη θάλασσα. Κάποιος βόθρος, παράνομος ασφαλώς, αφού το χωριό διαθέτει Βιολογικό Καθαρισμό, έχει σπάσει και τα λύματα βρήκαν διέξοδο στη θάλασσα (φαντάζομαι πως καλά ερμηνεύω την κατάσταση και δεν πρόκειται για βλάβη του Βιολογικού Καθαρισμού, γιατί τότε τα πράγματα γίνονται καταστροφικά).
Οι άνδρες του Λιμεναρχείου που ήρθαν χρειάστηκαν την παρέμβαση πολιτών για να πάρουν δείγμα νερού, με ένα πλαστικό μπουκάλι νερού, προκειμένου να γίνει ανάλυση σε κάποιο εργαστήριο. Θαρρώ δεν χρειαζόταν και ιδιαίτερη σοφία να το σκεφτούν.
Θα περιμένουμε τα αποτελέσματα της ανάλυσης, τον εντοπισμό και την παραδειγματική τιμωρία του ενόχου. Είναι εύκολο άλλωστε. Λίγη χρωστική χρειάζεται και τίποτα άλλο. Αρκεί να γίνει γρήγορα πριν καλυφθούν τα ίχνη του «εγκλήματος». Γιατί ο ένοχος, όποιος και να είναι πρέπει να πληρώσει ακριβό τίμημα.
Είναι αδιανόητο σε μια τόσο τουριστική περιοχή, σε ένα μέρος που δεκάδες επαγγελματίες περιμένουν να δουλέψουν για να ζήσουν, ο όποιος τυχάρπαστος, διεστραμμένος και ηλίθιος «αρπακολλατζής», να τους δυσφημεί και να προσπαθεί να τινάξει την προσπάθειά τους στον αέρα.
Είναι απαράδεκτη η όποια μόλυνση του περιβάλλοντος, σε τουριστικό μέρος ή όχι. Όταν όμως πρόκειται για ένα τόσο όμορφο λιμανάκι, με δεκάδες λουόμενους και εκατοντάδες επισκέπτες, είναι διαστροφή.
Και είναι πανέμορφο, διάβολε, και τόσο γραφικό τούτο το χωριουδάκι!
Κακοί επαγγελματίες
Μια και αναφέρθηκα στον Άγιο Νικήτα, θαρρώ είναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει με κάποιους επαγγελματίες (παντού στο νησί, μην παρεξηγηθώ). Έχω συγκεκριμένο παράδειγμα «επαγγελματία», ο οποίος με κάκιστο σέρβις, ελάχιστη προσφορά ποιότητας και ποσότητας, σημαντική καθυστέρηση στην εξυπηρέτηση, εισπράττει το μέγιστο δυνατόν τίμημα! Φανταστείτε ότι κάποια μικρά παιδιά αγανάκτησαν και ζήτησαν από τον επαγγελματία να τους δείξει που έχει το …κουτί των παραπόνων (οποία αφέλεια!), προκειμένου να εκθέσουν στους αρμοδίους (;) τις απόψεις τους. Φυσικά τέτοιο πράγμα δεν υπήρχε, αλλά δεν είναι το θέμα μου αυτό.
Το πρόβλημα είναι ότι, ακόμη και σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς, δεν είναι δυνατόν να επικρατεί η ασυδοσία, το «μπείτε σκύλοι αλέστε» και η «αρπαχτή». Κάποιοι κανόνες θα υπάρχουν, κάποιες υπηρεσίες θα είναι αρμόδιες για τον έλεγχο των τιμών, κάποιες θα ελέγχουν την ποιότητα, είναι φανερό πως πρέπει να δράσουν. Αντιλαμβάνομαι, υπάλληλος και εγώ, τις δυσκολίες, καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά πως είναι δύσκολο να έχεις αποτέλεσμα όποια αστυνομικά μέτρα και αν πάρεις, μα δεν πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια.
Ας αντιδράσουμε ως πολίτες. Ας πάρουμε το κόστος και ας καταγγείλουμε την ασυδοσία, όποτε και όπου τη συναντούμε. Ας αποτρέπουμε φίλους και γνωστούς να επισκέπτονται τα «κακά» μαγαζιά που εντοπίζουμε. Ας διαμαρτυρόμαστε μέσω διαδικτύου. Ας κάνουμε «φασαρία» στους «ευκαιριάκηδες». Ας ζητάμε πάντα με επιμονή αποδείξεις! Αναλυτικές αν γίνεται. Μας κλέβουν που μας κλέβουν στις τιμές, ας μην «τσεπώνουν» και τον Φ.Π.Α που τους πληρώνουμε.Ας αντιδράσουν, επιτέλους, και οι σωστοί επαγγελματίες. Αυτοί, στο κάτω –κάτω, παθαίνουν τη μεγαλύτερη ζημιά. Ας μην αφήσουν τους λίγους «συναδέλφους» τους, να είναι η αιτία κακοχαρακτηρισμού όλων. Δεν το αξίζει ούτε το νησί ούτε οι εκατοντάδες εργαζόμενοι που εξαρτώνται από τον τουρισμό.
8/7/2008
Αυτό απάντησε η Βάσω στον αστυνομικό ο οποίος, μετά την κλοπή στο σπίτι της, τη ρώτησε τι έχει κλαπεί.
Συγκλονιστική αλήθεια τούτη η διαπίστωση και ομολογώ με ξάφνιασε και με ανατρίχιασε..
Αποτελεί έτσι ή αλλιώς την πεμπτουσία μιας διάρρηξης στο σπίτι σου, ενώ κοιμάσαι. Το να σου κλέψουν χρήματα, τιμαλφή, κινητά ή μηχανήματα έχει τη σημασία του μα δεν αποτελεί την ουσία. Μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτά.
Το να νοιώθεις όμως ανασφαλής μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, μέσα στο άσυλό σου, είναι κάτι που δεν αντέχεται. Η σκέψη και μόνο ότι ενώ κοιμόσουν με τον άντρα σου και το παιδί σου κάποιος ή κάποιοι μπήκαν μέσα σε κάνει να τρελαίνεσαι.. Καταλαβαίνεις ότι ολάκερη η οικογένεια ήταν για λίγο στο έλεός τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Όπως μου έλεγε ο Σταύρος αν από την κρεβατοκάμαρα του πάνω ορόφου τύχαινε να κατέβει για νερό και συναντούσε τους κλέφτες, είναι άγνωστο τι θα επακολουθούσε.
Σε κάθε περίπτωση το να κοιμάσαι με ένα (αυτοσχέδιο ή όχι) όπλο αγκαλιά, το να χρειάζεσαι συναγερμούς, σκυλιά – φύλακες, κάγκελα στα παράθυρα, το να πετάγεσαι σε κάθε θόρυβο, το να καρδιοχτυπάς κάθε νύχτα, το να ασφαλίζεις τα πάντα πριν πέσεις για ύπνο, δεν είναι δα και αυτό που ονειρεύεσαι για την οικογενειακή σου εστία. Δεν είναι δυνατόν να κάθεσαι στο μπαλκόνι σου ή στο παράθυρό σου και να αντικρίζεις κάγκελα σαν να είσαι φυλακισμένος.
Οι κλοπές έχουν πληθήνει τελευταίως. Η οικονομική κρίση που περνούμε είναι σίγουρο ότι θα επιτείνει τέτοια φαινόμενα. Οι οικονομικοί (και όχι μόνο) μετανάστες, γιατί μετανάστες ήταν οι συγκεκριμένοι κλέφτες, έχουν αυξηθεί κατά πολύ, δεν ελέγχονται και η αστυνομία οφείλει και πρέπει να προλάβει τα γεγονότα.
Μακριά από εμένα η εξίσωση κλοπή = μετανάστης, μακριά ο ρατσισμός. Κλέφτες γηγενείς είχαμε, έχουμε και θα έχουμε. Απλώς τώρα αποκτήσαμε και εισαγόμενους, άρα έχουμε περισσότερους.
Θαρρώ πως όλοι πρέπει να ανακαλύψουμε την αλληλεγγύη μας και να έχουμε τα μάτια ανοιχτά όχι μόνο για το σπίτι μας μα και για τα γειτονικά σπίτια.
Εδώ δεν έχει σήκωμα των ώμων. Εδώ δεν έχει, δεν με ενδιαφέρει. Σήμερα ήταν ο Νίκος, η Όλγα, ο Σταύρος, η Βάσω κ. λ. π, αύριο μπορεί να είμαι εγώ ή εσύ.
Ας προλάβουμε…
Τα κανόνια του Μπουρανελόνε
Μιλούσα για κλοπές και θυμήθηκα τα …κανόνια μας. Σε μια τυχαία συνάντησή μας, ο νομάρχης μου είπε πως τα κανόνια, αφού τα έφτιαξαν, τα έβαλαν στη γέφυρα για να τα προστατεύσουν από τους γύφτους, που ήταν έτοιμοι να τα αρπάξουν.
- Ας τα πάρουν οι αρμόδιοι, μου είπε, από εκεί και ας τα κάνουν ότι θέλουν.
Μου έδειξε μάλιστα και την είσοδο του Κάστρου στην οποία έξι με εφτά κανόνια είναι πεταμένα, στο έλεος του κάθε γερανοφόρου οχήματος και κάθε κλέφτη, όποιου χρώματος και φυλής.
Έχει δίκιο ο νομάρχης για την εγκατάλειψη. Θαρρώ όμως πως είναι ο πλέον αρμόδιος να πιέσει προς κάθε κατεύθυνση έτσι που το Κάστρο της Αγίας Μαύρας, και όχι μόνο τα κανόνια του, σωθούν από την εγκατάλειψη και την καταστροφή. Είναι ο πλέον αρμόδιος να πιέσει ώστε να αξιοποιηθεί τούτο το μοναδικό στολίδι του νησιού και να γίνει «κράχτης» και αξιοθέατο για τους επισκέπτες μας.
Όσο για τα κανόνια, δέχομαι πως σώθηκαν και αξιοποιήθηκαν, για τη θέση που τα έβαλαν όμως, ας μου επιτρέψει να διαφωνήσω και πάλι. Είναι καρακιτσαριό πώς να το κάνουμε! Ας τα βάλουν αλλού οι ίδιοι. Χώροι υπάρχουν μπροστά στο Κάστρο.
Βόθροι
Κυριακή 6 Ιουλίου. Μεσημεράκι. Στον Άγιο Νικήτα, στο δεξιό μέρος της παραλίας του χωριού, λύματα βγαίνουν στη θάλασσα. Κάποιος βόθρος, παράνομος ασφαλώς, αφού το χωριό διαθέτει Βιολογικό Καθαρισμό, έχει σπάσει και τα λύματα βρήκαν διέξοδο στη θάλασσα (φαντάζομαι πως καλά ερμηνεύω την κατάσταση και δεν πρόκειται για βλάβη του Βιολογικού Καθαρισμού, γιατί τότε τα πράγματα γίνονται καταστροφικά).
Οι άνδρες του Λιμεναρχείου που ήρθαν χρειάστηκαν την παρέμβαση πολιτών για να πάρουν δείγμα νερού, με ένα πλαστικό μπουκάλι νερού, προκειμένου να γίνει ανάλυση σε κάποιο εργαστήριο. Θαρρώ δεν χρειαζόταν και ιδιαίτερη σοφία να το σκεφτούν.
Θα περιμένουμε τα αποτελέσματα της ανάλυσης, τον εντοπισμό και την παραδειγματική τιμωρία του ενόχου. Είναι εύκολο άλλωστε. Λίγη χρωστική χρειάζεται και τίποτα άλλο. Αρκεί να γίνει γρήγορα πριν καλυφθούν τα ίχνη του «εγκλήματος». Γιατί ο ένοχος, όποιος και να είναι πρέπει να πληρώσει ακριβό τίμημα.
Είναι αδιανόητο σε μια τόσο τουριστική περιοχή, σε ένα μέρος που δεκάδες επαγγελματίες περιμένουν να δουλέψουν για να ζήσουν, ο όποιος τυχάρπαστος, διεστραμμένος και ηλίθιος «αρπακολλατζής», να τους δυσφημεί και να προσπαθεί να τινάξει την προσπάθειά τους στον αέρα.
Είναι απαράδεκτη η όποια μόλυνση του περιβάλλοντος, σε τουριστικό μέρος ή όχι. Όταν όμως πρόκειται για ένα τόσο όμορφο λιμανάκι, με δεκάδες λουόμενους και εκατοντάδες επισκέπτες, είναι διαστροφή.
Και είναι πανέμορφο, διάβολε, και τόσο γραφικό τούτο το χωριουδάκι!
Κακοί επαγγελματίες
Μια και αναφέρθηκα στον Άγιο Νικήτα, θαρρώ είναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει με κάποιους επαγγελματίες (παντού στο νησί, μην παρεξηγηθώ). Έχω συγκεκριμένο παράδειγμα «επαγγελματία», ο οποίος με κάκιστο σέρβις, ελάχιστη προσφορά ποιότητας και ποσότητας, σημαντική καθυστέρηση στην εξυπηρέτηση, εισπράττει το μέγιστο δυνατόν τίμημα! Φανταστείτε ότι κάποια μικρά παιδιά αγανάκτησαν και ζήτησαν από τον επαγγελματία να τους δείξει που έχει το …κουτί των παραπόνων (οποία αφέλεια!), προκειμένου να εκθέσουν στους αρμοδίους (;) τις απόψεις τους. Φυσικά τέτοιο πράγμα δεν υπήρχε, αλλά δεν είναι το θέμα μου αυτό.
Το πρόβλημα είναι ότι, ακόμη και σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς, δεν είναι δυνατόν να επικρατεί η ασυδοσία, το «μπείτε σκύλοι αλέστε» και η «αρπαχτή». Κάποιοι κανόνες θα υπάρχουν, κάποιες υπηρεσίες θα είναι αρμόδιες για τον έλεγχο των τιμών, κάποιες θα ελέγχουν την ποιότητα, είναι φανερό πως πρέπει να δράσουν. Αντιλαμβάνομαι, υπάλληλος και εγώ, τις δυσκολίες, καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά πως είναι δύσκολο να έχεις αποτέλεσμα όποια αστυνομικά μέτρα και αν πάρεις, μα δεν πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια.
Ας αντιδράσουμε ως πολίτες. Ας πάρουμε το κόστος και ας καταγγείλουμε την ασυδοσία, όποτε και όπου τη συναντούμε. Ας αποτρέπουμε φίλους και γνωστούς να επισκέπτονται τα «κακά» μαγαζιά που εντοπίζουμε. Ας διαμαρτυρόμαστε μέσω διαδικτύου. Ας κάνουμε «φασαρία» στους «ευκαιριάκηδες». Ας ζητάμε πάντα με επιμονή αποδείξεις! Αναλυτικές αν γίνεται. Μας κλέβουν που μας κλέβουν στις τιμές, ας μην «τσεπώνουν» και τον Φ.Π.Α που τους πληρώνουμε.Ας αντιδράσουν, επιτέλους, και οι σωστοί επαγγελματίες. Αυτοί, στο κάτω –κάτω, παθαίνουν τη μεγαλύτερη ζημιά. Ας μην αφήσουν τους λίγους «συναδέλφους» τους, να είναι η αιτία κακοχαρακτηρισμού όλων. Δεν το αξίζει ούτε το νησί ούτε οι εκατοντάδες εργαζόμενοι που εξαρτώνται από τον τουρισμό.
8/7/2008
Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008
ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ II
Λευκάδα 1/7/2008
Νονέ καλή σου μέρα
Το προηγούμενο γράμμα για αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε. Άλλα ήθελα να σου γράψω, να σου περιγράψω το νησί ήθελα, και αλλού το πήγα. Επανορθώνω σήμερα και, ορκίζομαι, δεν θα παραστρατήσω.
Σου έγραφα λοιπόν για το πόσο έχει αλλάξει το νησί τα τελευταία χρόνια. Είχα μείνει στα κανόνια της γέφυρας και στην Αμμόγλωσσα.
Αμμόγλωσσα και Αι Γιάννης
Τούτη η γλώσσα άμμου, από γατόγλωσσα έχει καταντήσει μοσχαρόγλωσσα. Το κακό έχει παραγίνει. Κοντεύει να φτάσει στην απέραντη ακτή και να κλείσει τελείως τη θαλάσσια είσοδο του νησιού. Το πρόβλημα είναι ότι η συνεχής απόθεση άμμου στην περιοχή έχει σταματήσει την υδάτινη κυκλοφορία, με αποτέλεσμα ο δίαυλος να μην καθαρίζεται, γόνος να μην μπαίνει στα ιχθυοτροφεία και τα επιπλέοντα σκουπίδια από τη χωματερή μας, θυμάσαι σου έχω αναφέρει σχετικά, να στοιβάζονται εκεί. Θέαμα όχι και τόσο ιδανικό για μια τουριστική περιοχή.
Χιλιάδες κυβικά άμμου καταστρέφουν την περιοχή τη στιγμή που οι παραδίπλα παραλίες, και κυρίως η - τέως - θαυμάσια παραλία του Αϊ Γιάννη, έχουν καταντήσει προβλήτες!
Οι αρμόδιοι παραπέμπουν από τον Άννα στον Καϊάφα για το θέμα του καθαρισμού της.
Η αναποτελεσματικότητα των αρμοδίων έχει γίνει φαρσοκωμωδία την ώρα που στο νησί συντελείται μια περιβαλλοντική τραγωδία. Έχουμε μάθει να λειτουργούμε όχι προβλέποντας μα μπαλώνοντας. Φαντάζομαι πως θα τρέχουμε κάποια στιγμή και δεν θα φτάνουμε, θα θέλουμε και δεν θα μπορούμε και τότε …
Και τότε νονέ, θα καταφύγουμε στη γνωστή μας λύση. Ιδιωτική πρωτοβουλία, άρα εργολάβοι που θα κληθούν να μας σώσουν, άρα κατεβασμένα βρακιά κι ό,τι προκύψει! Αυτό μπορεί εν τέλει να θέλουν και κάποιοι από τους υπευθύνους. Δικαίωμά τους αλλά μόνο στη μικρή περιοχή τους, όχι στη δική μας!
Είναι της μόδας τελευταίως να εκχωρούμε για χρόνια κάποιες από τις περιουσίες μας στους ιδιώτες, στο όνομα της οικονομικής τους σύμπραξης αφενός, της ανικανότητάς μας να σχεδιάζουμε, να μελετούμε και να εντασσόμαστε σε Ευρωπαϊκά οικονομικά προγράμματα, αφετέρου. Για την περίφημη ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα) μιλώ, θα σου τηναναφέρω πολλές φορές στο μέλλον, είμαι σίγουρος.
Σου έγραφα ότι η παραλία του Αι Γιάννη έχει σχεδόν εξαλειφτεί από το χάρτη. Εδώ και κάποια χρόνια η άμμος υποχωρεί με ταχείς ρυθμούς και οι αρμόδιοι κοιτάζουν ράθυμοι και απαθείς την κατάσταση. Δεν είναι ασφαλώς στις προτεραιότητές τους. Αν βεβαίως τους ρωτήσεις, θα σου πουν ότι πονούν, ότι το ψάχνουν, ότι έχουν κάνει προμελέτες, ότι περιμένουν μελέτες, ότι είναι δύσκολο, ότι δεν υπάρχει χρηματοδότηση και χίλια δυο άλλα.
Δηλαδή νονέ, κλαίει η χήρα το μακαρίτη, στην αγκαλιά του αντικαταστάτη του!
Το λέω αυτό γιατί αν κοιτάξεις τις προμελέτες και τα σχέδια για την περιοχή, θα δεις πως προχωρούν λες και δεν υπάρχει παραλία, με διπλούς δρόμους και νησίδες, με θέσεις parking (εκεί που πριν λίγα χρόνια ήταν άμμος), με πλάτος δρόμου που, αν το σχέδιο υλοποιηθεί (ειδικά μετά τη στροφή), θα μπαζώσει σημερινή θάλασσα. Πάμε να φτιάξουμε προβλήτα από αυτά που καταλαβαίνω. Μετά θα μας πουν πως χρειαζόμαστε και ένα λιμανάκι για τις βαρκούλες, μετά μαρίνα για τα κότερα, έ! και μετά θα κλαίμε την παραλία που χάσαμε και θα της κάνουμε μνημόσυνα…
Να συνεχίσω με τις παραλίες όμως.
Κάθισμα (όπως αλλαλούμ)
Η παραλία στα Πευκούλια, είναι πριν τον Άγιο Νικήτα, παραμένει απροσπέλαστη από τους λουόμενους. Για να μην παρεξηγηθώ, απροσπέλαστη δεν είναι ακριβώς, όμως για να φτάσεις πρέπει να περάσεις από ιδιωτικό χώρο. Η απόφαση του δημοτικού Συμβουλίου, να δημιουργηθεί προσπέλαση, δεν βλέπω να υλοποιείται, για λόγους που μόνο οι αρμόδιοι ξέρουν…
Η παραλία «Κάθισμα», μια από τις ωραιότερες του τόπου, για ένα μεγάλο διάστημα είχε καταντήσει απροσπέλαστη, λόγω προβλημάτων που προέκυψαν με τον επαρχιακό δρόμο. Πονεμένη ιστορία που έχει να κάνει με επικαλύψεις αρμοδιοτήτων, με εργολάβους, με υπηρεσίες που δεν λειτουργούν, με έλλειψη σχεδιασμού και προγραμματισμού, με όλα εντέλει τα «στραβά και ανάποδά» μας. Πολύ καιρό οι κάτοικοι των γύρω οικισμών ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα, διαβαίνοντας ένα «κατσικόδρομο», και οι αρμόδιοι κατηγορούσαν ο ένας τον άλλο… Πάνω στη φούρια, βρέθηκε και ένας αρχαίος, Μηκυναικός λένε, τάφος πάνω στο δρόμο, μπλέξαμε με την αρχαιολογία και… άντε καθάρισε! Απεκατέστησαν το δρόμο μα εκεί κοντά στον τάφο είναι …μην αγγίζετε. Τρέχεις σε νέα άσφαλτο και ξαφνικά βρίσκεσαι σε χωματόδρομο, σαμάρια και λακκούβες. Σήμανση δεν υπάρχει, όχι μ΄νο εκεί μα σε ολάκερο το δρόμο, άρα είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα έχουμε θύματα, υλικά μόνο εύχομαι.
Θα μου πεις, και να πας στην παραλία τι θα καταλάβεις; Ένα χάος επικρατεί εκεί, ένα αλαλούμ, μια κατάσταση απαράδεκτη. Χαμός, λέγεται στα απλά ελληνικά. Εδώ υπάρχει και αναπτύσσεται το βασίλειο της παρανομίας και του «άρπα κόλλα». Η κερδοσκοπία βρήκε το βασίλειό της και ο δήμος δεν εισπράττει όσα έπρεπε να εισπράττει, γιατί έτσι την είδε να μη νοικιάζει τους χώρους της παραλίας, για να μην έρθει σε αντιπαραθέσεις με τα τοπικά μικροσυμφέροντα. Κατάλαβες τίποτα; Εγώ όχι!
Τα Σαββατοκύριακα εκδράμουν οι κάτοικοι των κοντινών μας μεγάλων πόλεων, κάνουν το μπάνιο τους, αφήνουν τα σκουπίδια τους στην άμμο και φεύγουν.
Δίπλα από το Κάθισμα και κάτω από το χωριό Καλαμίτσι, υπάρχει μια ωραιότατη παραλία, ευτυχώς αναξιοποίητη ακόμη. Έχουν προβλήματα με τον δρόμο που υποχωρεί, αλλιώς θα ήταν παρελθόν και αυτή σήμερα.
Πόρτο Κατσίκι και Εγκέλαδος
Μετά από το Καλαμίτσι υπάρχουν τρεις ωραιότατες παραλίες, καμάρι του νομού. Ο Γιαλός, οι Εγκρεμνοί και το Πόρτο Κατσίκι. Οι δύο πρώτες είναι δύσβατες και αυτό τις σώζει προσωρινά από την … ανάπτυξη – καταστροφή. Το Πόρτο Κατσίκι, μια από τις ωραιότερες παραλίες στην Ελλάδα, είχε κάποιες κατολισθήσεις με τον τελευταίο σεισμό και, δυστυχώς, οι λουόμενοι πηγαίνουν με δική τους ευθύνη και με τον κίνδυνο πάνω από τας κεφάλια τους. Κάποτε πρέπει, νονέ, οι αρμόδιοί μας να πάρουν κάποια μέτρα για τις κατολισθήσεις. Σεισμογενής περιοχή είμαστε, διάβολε, και δεν ξέρεις πότε θα σου κάνει βίζιτα ο Εγκέλαδος. Ευτυχώς δεν είχαμε θύματα στον τελευταίο σεισμό. Αρχίζω να πιστεύω ότι η Κυρά Φανερωμένη κάνει συνεχώς θαύματα στον τόπο (όχι μόνο με τους σεισμούς…).
Σε τούτη την, ευρύτερη των παραλιών, περιοχή έχουν βαλθεί κάποιοι, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων, να φυτέψουν ανεμογεννήτριες! Πονεμένη ιστορία για την οποία θα σου γράψω άλλη φορά, τότε που θα σου περιγράψω και τη νοτιοανατολική πλευρά του νησιού, γιατί έχω πολλά και… που να αρχίσω τέτοια ώρα!
Ως τότε σε φιλώ
Ο φιλιότσος σου
Μάρκος
Υ.Γ. 1. Να χαίρεσαι τον Μουκάμπε σου. Σέβομαι το λάδι που με άλειψες και δεν προχωρώ παρακάτω σε ότι αφορά στα πολιτικά σου πιστεύω. Στον καιρό…
Υ.Γ. 2. Η Ιερά σύνοδος, νονέ, δεν επέλεξε τον τοπικό υποψήφιο για τη θέση του μητροπολίτη. Καταλαβαίνεις, γίνεται ένας χαμός. Δεν προλάβαμε να μάθουμε το όνομα του καινούργιου, ντόπιος είναι και αυτός, από το νησάκι Κάλαμος, και άρχισαν οι βρώμες, τα μουρμουρητά και οι διαδόσεις!
Πριν την εκλογή ένας ιερωμένος «τα έριξε» χοντρά του τοπικού υποψήφιου. Φαντάζομαι ήταν σίγουρος για τη μη εκλογή του και πήρε ασφαλή θέση - παρακαταθήκη για το μέλλον. Μπορεί και να μην είναι έτσι. Ο χρόνος και ο τρόπος όμως με προβληματίζουν. Μετά την εκλογή, ο δήμαρχος «τα έχωσε» σε ολάκερη την Ιερά Σύνοδο. Καταλαβαίνεις αυτός ξέρει και οι μητροπολίτες μας κοιμούνται…Τι να πεις, πικράθηκε. Ήταν ταγμένος βλέπεις και δεν του βγήκε…
Για να δούμε τώρα, θα ασχοληθεί με το δήμο ή θα βρει πρόφαση την πίκρα του …
Δεν πάμε καλά νονέ, έχουμε ξεφύγει τελείως. Ευτυχώς που η σχέση μου με τα της εκκλησίας έχει να κάνει με γάμους, βαφτίσεις και… κηδείες, αλλιώς θα είχα «σαλτάρει» με όλα αυτά τα «πολύ Χριστιανικά»…
Να μην κάνουμε όμως το υστερόγραφο μεγαλύτερο από το γράμμα.
Γεια σου και πάλι.
Νονέ καλή σου μέρα
Το προηγούμενο γράμμα για αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε. Άλλα ήθελα να σου γράψω, να σου περιγράψω το νησί ήθελα, και αλλού το πήγα. Επανορθώνω σήμερα και, ορκίζομαι, δεν θα παραστρατήσω.
Σου έγραφα λοιπόν για το πόσο έχει αλλάξει το νησί τα τελευταία χρόνια. Είχα μείνει στα κανόνια της γέφυρας και στην Αμμόγλωσσα.
Αμμόγλωσσα και Αι Γιάννης
Τούτη η γλώσσα άμμου, από γατόγλωσσα έχει καταντήσει μοσχαρόγλωσσα. Το κακό έχει παραγίνει. Κοντεύει να φτάσει στην απέραντη ακτή και να κλείσει τελείως τη θαλάσσια είσοδο του νησιού. Το πρόβλημα είναι ότι η συνεχής απόθεση άμμου στην περιοχή έχει σταματήσει την υδάτινη κυκλοφορία, με αποτέλεσμα ο δίαυλος να μην καθαρίζεται, γόνος να μην μπαίνει στα ιχθυοτροφεία και τα επιπλέοντα σκουπίδια από τη χωματερή μας, θυμάσαι σου έχω αναφέρει σχετικά, να στοιβάζονται εκεί. Θέαμα όχι και τόσο ιδανικό για μια τουριστική περιοχή.
Χιλιάδες κυβικά άμμου καταστρέφουν την περιοχή τη στιγμή που οι παραδίπλα παραλίες, και κυρίως η - τέως - θαυμάσια παραλία του Αϊ Γιάννη, έχουν καταντήσει προβλήτες!
Οι αρμόδιοι παραπέμπουν από τον Άννα στον Καϊάφα για το θέμα του καθαρισμού της.
Η αναποτελεσματικότητα των αρμοδίων έχει γίνει φαρσοκωμωδία την ώρα που στο νησί συντελείται μια περιβαλλοντική τραγωδία. Έχουμε μάθει να λειτουργούμε όχι προβλέποντας μα μπαλώνοντας. Φαντάζομαι πως θα τρέχουμε κάποια στιγμή και δεν θα φτάνουμε, θα θέλουμε και δεν θα μπορούμε και τότε …
Και τότε νονέ, θα καταφύγουμε στη γνωστή μας λύση. Ιδιωτική πρωτοβουλία, άρα εργολάβοι που θα κληθούν να μας σώσουν, άρα κατεβασμένα βρακιά κι ό,τι προκύψει! Αυτό μπορεί εν τέλει να θέλουν και κάποιοι από τους υπευθύνους. Δικαίωμά τους αλλά μόνο στη μικρή περιοχή τους, όχι στη δική μας!
Είναι της μόδας τελευταίως να εκχωρούμε για χρόνια κάποιες από τις περιουσίες μας στους ιδιώτες, στο όνομα της οικονομικής τους σύμπραξης αφενός, της ανικανότητάς μας να σχεδιάζουμε, να μελετούμε και να εντασσόμαστε σε Ευρωπαϊκά οικονομικά προγράμματα, αφετέρου. Για την περίφημη ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα) μιλώ, θα σου τηναναφέρω πολλές φορές στο μέλλον, είμαι σίγουρος.
Σου έγραφα ότι η παραλία του Αι Γιάννη έχει σχεδόν εξαλειφτεί από το χάρτη. Εδώ και κάποια χρόνια η άμμος υποχωρεί με ταχείς ρυθμούς και οι αρμόδιοι κοιτάζουν ράθυμοι και απαθείς την κατάσταση. Δεν είναι ασφαλώς στις προτεραιότητές τους. Αν βεβαίως τους ρωτήσεις, θα σου πουν ότι πονούν, ότι το ψάχνουν, ότι έχουν κάνει προμελέτες, ότι περιμένουν μελέτες, ότι είναι δύσκολο, ότι δεν υπάρχει χρηματοδότηση και χίλια δυο άλλα.
Δηλαδή νονέ, κλαίει η χήρα το μακαρίτη, στην αγκαλιά του αντικαταστάτη του!
Το λέω αυτό γιατί αν κοιτάξεις τις προμελέτες και τα σχέδια για την περιοχή, θα δεις πως προχωρούν λες και δεν υπάρχει παραλία, με διπλούς δρόμους και νησίδες, με θέσεις parking (εκεί που πριν λίγα χρόνια ήταν άμμος), με πλάτος δρόμου που, αν το σχέδιο υλοποιηθεί (ειδικά μετά τη στροφή), θα μπαζώσει σημερινή θάλασσα. Πάμε να φτιάξουμε προβλήτα από αυτά που καταλαβαίνω. Μετά θα μας πουν πως χρειαζόμαστε και ένα λιμανάκι για τις βαρκούλες, μετά μαρίνα για τα κότερα, έ! και μετά θα κλαίμε την παραλία που χάσαμε και θα της κάνουμε μνημόσυνα…
Να συνεχίσω με τις παραλίες όμως.
Κάθισμα (όπως αλλαλούμ)
Η παραλία στα Πευκούλια, είναι πριν τον Άγιο Νικήτα, παραμένει απροσπέλαστη από τους λουόμενους. Για να μην παρεξηγηθώ, απροσπέλαστη δεν είναι ακριβώς, όμως για να φτάσεις πρέπει να περάσεις από ιδιωτικό χώρο. Η απόφαση του δημοτικού Συμβουλίου, να δημιουργηθεί προσπέλαση, δεν βλέπω να υλοποιείται, για λόγους που μόνο οι αρμόδιοι ξέρουν…
Η παραλία «Κάθισμα», μια από τις ωραιότερες του τόπου, για ένα μεγάλο διάστημα είχε καταντήσει απροσπέλαστη, λόγω προβλημάτων που προέκυψαν με τον επαρχιακό δρόμο. Πονεμένη ιστορία που έχει να κάνει με επικαλύψεις αρμοδιοτήτων, με εργολάβους, με υπηρεσίες που δεν λειτουργούν, με έλλειψη σχεδιασμού και προγραμματισμού, με όλα εντέλει τα «στραβά και ανάποδά» μας. Πολύ καιρό οι κάτοικοι των γύρω οικισμών ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα, διαβαίνοντας ένα «κατσικόδρομο», και οι αρμόδιοι κατηγορούσαν ο ένας τον άλλο… Πάνω στη φούρια, βρέθηκε και ένας αρχαίος, Μηκυναικός λένε, τάφος πάνω στο δρόμο, μπλέξαμε με την αρχαιολογία και… άντε καθάρισε! Απεκατέστησαν το δρόμο μα εκεί κοντά στον τάφο είναι …μην αγγίζετε. Τρέχεις σε νέα άσφαλτο και ξαφνικά βρίσκεσαι σε χωματόδρομο, σαμάρια και λακκούβες. Σήμανση δεν υπάρχει, όχι μ΄νο εκεί μα σε ολάκερο το δρόμο, άρα είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα έχουμε θύματα, υλικά μόνο εύχομαι.
Θα μου πεις, και να πας στην παραλία τι θα καταλάβεις; Ένα χάος επικρατεί εκεί, ένα αλαλούμ, μια κατάσταση απαράδεκτη. Χαμός, λέγεται στα απλά ελληνικά. Εδώ υπάρχει και αναπτύσσεται το βασίλειο της παρανομίας και του «άρπα κόλλα». Η κερδοσκοπία βρήκε το βασίλειό της και ο δήμος δεν εισπράττει όσα έπρεπε να εισπράττει, γιατί έτσι την είδε να μη νοικιάζει τους χώρους της παραλίας, για να μην έρθει σε αντιπαραθέσεις με τα τοπικά μικροσυμφέροντα. Κατάλαβες τίποτα; Εγώ όχι!
Τα Σαββατοκύριακα εκδράμουν οι κάτοικοι των κοντινών μας μεγάλων πόλεων, κάνουν το μπάνιο τους, αφήνουν τα σκουπίδια τους στην άμμο και φεύγουν.
Δίπλα από το Κάθισμα και κάτω από το χωριό Καλαμίτσι, υπάρχει μια ωραιότατη παραλία, ευτυχώς αναξιοποίητη ακόμη. Έχουν προβλήματα με τον δρόμο που υποχωρεί, αλλιώς θα ήταν παρελθόν και αυτή σήμερα.
Πόρτο Κατσίκι και Εγκέλαδος
Μετά από το Καλαμίτσι υπάρχουν τρεις ωραιότατες παραλίες, καμάρι του νομού. Ο Γιαλός, οι Εγκρεμνοί και το Πόρτο Κατσίκι. Οι δύο πρώτες είναι δύσβατες και αυτό τις σώζει προσωρινά από την … ανάπτυξη – καταστροφή. Το Πόρτο Κατσίκι, μια από τις ωραιότερες παραλίες στην Ελλάδα, είχε κάποιες κατολισθήσεις με τον τελευταίο σεισμό και, δυστυχώς, οι λουόμενοι πηγαίνουν με δική τους ευθύνη και με τον κίνδυνο πάνω από τας κεφάλια τους. Κάποτε πρέπει, νονέ, οι αρμόδιοί μας να πάρουν κάποια μέτρα για τις κατολισθήσεις. Σεισμογενής περιοχή είμαστε, διάβολε, και δεν ξέρεις πότε θα σου κάνει βίζιτα ο Εγκέλαδος. Ευτυχώς δεν είχαμε θύματα στον τελευταίο σεισμό. Αρχίζω να πιστεύω ότι η Κυρά Φανερωμένη κάνει συνεχώς θαύματα στον τόπο (όχι μόνο με τους σεισμούς…).
Σε τούτη την, ευρύτερη των παραλιών, περιοχή έχουν βαλθεί κάποιοι, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων, να φυτέψουν ανεμογεννήτριες! Πονεμένη ιστορία για την οποία θα σου γράψω άλλη φορά, τότε που θα σου περιγράψω και τη νοτιοανατολική πλευρά του νησιού, γιατί έχω πολλά και… που να αρχίσω τέτοια ώρα!
Ως τότε σε φιλώ
Ο φιλιότσος σου
Μάρκος
Υ.Γ. 1. Να χαίρεσαι τον Μουκάμπε σου. Σέβομαι το λάδι που με άλειψες και δεν προχωρώ παρακάτω σε ότι αφορά στα πολιτικά σου πιστεύω. Στον καιρό…
Υ.Γ. 2. Η Ιερά σύνοδος, νονέ, δεν επέλεξε τον τοπικό υποψήφιο για τη θέση του μητροπολίτη. Καταλαβαίνεις, γίνεται ένας χαμός. Δεν προλάβαμε να μάθουμε το όνομα του καινούργιου, ντόπιος είναι και αυτός, από το νησάκι Κάλαμος, και άρχισαν οι βρώμες, τα μουρμουρητά και οι διαδόσεις!
Πριν την εκλογή ένας ιερωμένος «τα έριξε» χοντρά του τοπικού υποψήφιου. Φαντάζομαι ήταν σίγουρος για τη μη εκλογή του και πήρε ασφαλή θέση - παρακαταθήκη για το μέλλον. Μπορεί και να μην είναι έτσι. Ο χρόνος και ο τρόπος όμως με προβληματίζουν. Μετά την εκλογή, ο δήμαρχος «τα έχωσε» σε ολάκερη την Ιερά Σύνοδο. Καταλαβαίνεις αυτός ξέρει και οι μητροπολίτες μας κοιμούνται…Τι να πεις, πικράθηκε. Ήταν ταγμένος βλέπεις και δεν του βγήκε…
Για να δούμε τώρα, θα ασχοληθεί με το δήμο ή θα βρει πρόφαση την πίκρα του …
Δεν πάμε καλά νονέ, έχουμε ξεφύγει τελείως. Ευτυχώς που η σχέση μου με τα της εκκλησίας έχει να κάνει με γάμους, βαφτίσεις και… κηδείες, αλλιώς θα είχα «σαλτάρει» με όλα αυτά τα «πολύ Χριστιανικά»…
Να μην κάνουμε όμως το υστερόγραφο μεγαλύτερο από το γράμμα.
Γεια σου και πάλι.
Τρίτη 1 Ιουλίου 2008
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ «ΜΑΓΕΜΕΝΟΣ» 6 ή 7 ΙΟΥΛΙΟΥ 1807
ΛΕΥΚΑΔΑ ΚΑΙ ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ
Στις αρχές του 1800 ο πόλεμος μεταξύ της Γαλλίας του Ναπολέοντος και της συμμαχίας Αγγλίας – Ρωσίας – Αυστρίας (η οποία αργότερα απεσύρθη), έδωσε την ευκαιρία στον Αλή Πασά να προσπαθήσει να καταλάβει τη Λευκάδα η οποία βρισκόταν υπό Ρωσική κυριαρχία, όπως και όλα τα Επτάνησα. Ο Μέγας Ναπολέων παρακινούσε σε αυτό τον Αλή Πασά γιατί ήθελε να απασχολεί τους Ρώσους των Επτανήσων για να μην κάνουν κάποια πολεμική επιχείρηση εναντίον των Γαλλικών στρατευμάτων που ήταν στις Δαλματικές ακτές.
Ο Αλή Πασάς άρχισε επίμονα να ζητά από τον Πρύτανη (Διοικητή) της Λευκάδας Στυλιανό Βλασσόπουλο να του παραδώσει τους αρματολούς που, καταδιωκόμενοι από αυτόν, κατάφυγαν στη Λευκάδα και τις οικογένειές τους. Ο Διοικητής Βλασσόπουλος πρόβαλε συνεχώς αρνήσεις και έτσι ο Αλή διέταξε την συγκέντρωση τηλεβόλων, πυρομαχικών και στρατευμάτων στην Άρτα, Πρέβεζα, Βόνιτσα και στη στεριά απέναντι στη Λευκάδα, με σκοπό να εισβάλει σε αυτήν στην κατάλληλη ευκαιρία.
Ο κόμης Μοτσενίγος πίεσε την κυβέρνηση να συνάψει ειρήνη με τον Αλή Πασά και εκείνη έστειλε τον Ιθακήσιο υπουργό Βασίλειο Ζαβό για διαβουλεύσεις. Ύστερα από μακρές συζητήσεις οι δύο πλευρές υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης, γύρω στο Μάιο του 1806.
Ο πόλεμος στα 1806 μεταξύ της Ρωσίας και της Τουρκίας στάθηκε η αφορμή να προσπαθήσει ο Αλή πασάς να καταλάβει τη Λευκάδα. Ζήτησε τη βοήθεια του Ναπολέοντα ο οποίος, θέλοντας να τον μεταχειριστεί σαν όργανο στους σκοπούς του, του έστειλε τον συνταγματάρχη Νικόλαο Τσεσμελή ή Παπάζογλου και τον Γάλλο λοχαγό Ponseton, τηλεβόλα, σφαίρες και πολλούς Γάλλους πυροβολητές. Οι στρατιωτικοί αυτοί, με τη βοήθεια και του γιου του Αλή πασά, στην προσπάθειά τους να καταλάβουν τη Λευκάδα έκτισαν το κάστρο του Αη Γιώργη, πίσω από το σημερινό χωριό Πλαγιά, προς τον κόλπο του Δραπάνου και μετέτρεψαν σε φρούριο το Οθωμανικό μοναστήρι ή Τεκέ μπροστά στο βουνό Λάμια.
ΟΧΥΡΩΜΑΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ
Εν τω μεταξύ η κυβέρνηση που βρισκόταν στην Κέρκυρα έστειλε στη Λευκάδα τον Λευκαδίτη υπουργό Ευτύχιο Ζαμπέλη για να ενθαρρύνει τους συμπατριώτες του και τον Ρώσο συνταγματάρχη Zaghel σαν στρατιωτικό διοικητή. Συγχρόνως φτάνουν από τη Ρωσία τέσσερις λόχοι Ρώσων κυνηγών υπό τον στρατηγό Stadter, ο οποίος αναλαμβάνει την αρχηγία όλων των στρατιωτικών δυνάμεων του νησιού. Ο εν λόγω διοικητής προσπαθώντας να οχυρώσει το νησί:
● Κατασκεύασε και εξόπλισε με τέσσερα τηλεβόλα το φρούριο Αλέξανδρος ή Φορτί (απέναντι από τις Πάνω Αλυκές). Το φρούριο αυτό πήρε το όνομά του στις 12 Ιανουαρίου 1807 προς τιμήν του αυτοκράτορα της Ρωσίας Αλέξανδρου.
● Επισκεύασε και εξόπλισε το μικρό τετράγωνο οχυρό Τούρη ή Κωνσταντίνος (στη θάλασσα μπροστά από το Καλιγώνι).
● Σχεδίασε την κατασκευή τάφρου από τα Βαρδάνια μέχρι τις κάτω Αλυκές, ώστε να αποκοπεί η πόλη από την ύπαιθρο. Η επικοινωνία της εξοχής με την πόλη θα γινόταν από μια κινητή γέφυρα στον Άγιο Μηνά εκεί που είχε κτιστεί μια μεγάλη πύλη που αποκαλούσαν Λευκαδία Πύλη (porta Leukadiense)..
Ο αποκλεισμός της Λευκάδας από τα στρατεύματα του Αλή πασά και η δυσκολία ανεφοδιασμού από τη θάλασσα λόγω των φρουρίων του Τεκέ και του Αη Γιώργη, ανάγκασε τους πολιορκημένους σε μια μεγάλη έφοδο κατά του Τεκέ στις 22 Μαρτίου 1807. (Είχε προηγηθεί κατασκευή οχυρώματος, από τους Ρώσους, στη θέση Κούλια και τοποθέτηση σε αυτό δυο τηλεβόλων τα οποία έβαλαν κατά του Τεκέ, χωρίς αποτέλεσμα). Στην φονική αυτή έφοδο, δυο λόχοι Ρώσων κυνηγών, ένα σώμα Σουλιωτών και δύο λόχοι αρματολών έκαναν μεγάλη ζημιά στα στρατεύματα του Αλή Πασά μα δεν κατάφεραν να καταλάβουν το φρούριο του Τεκέ.
Βλέποντας μετά την μάχη του Τεκέ ο Αλή πασάς τη δυσκολία του να καταλάβει τη Λευκάδα υπεχώρησε με σκοπό να επανέλθει με περισσότερα στρατεύματα. (Η συνθήκη του Τιλσίτ στις 8/7/1807 που έδιδε τα Επτάνησα στους Γάλλους τον εμπόδισαν να επανέλθει).
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Η κυβέρνηση αντιλαμβανόμενη τους σκοπούς του Αλή πασά έστειλε στη Λευκάδα τον Ιωάννη Καποδίστρια ως «Έκτακτο Επίτροπο της Κυβερνήσεως» με δικτατορικά δικαιώματα. Σκοπός η ολοκλήρωση όλων των απαραίτητων ενεργειών ώστε να αντιμετωπιστεί η όποια μελλοντική απόπειρα κατάληψής της από τον Αλή Πασά. Μαζί με τον Καποδίστρια έφτασε στη Λευκάδα σώμα Σουλιωτών εθελοντών υπό τον Μητροπολίτη Άρτας και Ναυπάκτου Ιγνάτιο.
Ο Καποδίστριας ξεκίνησε το οχυρωματικό έργο (τάφρο) που είχε σχεδιάσει ο Stadter με τη βοήθεια εκατοντάδων εθελοντών από το νησί και αλλού. Το έργο, παρά τις προσπάθειες, δεν ήταν εύκολο να τελειώσει σε σύντομο διάστημα και διεκόπη από την κυβέρνηση λόγω ελλείψεως χρημάτων.
Όταν είδε ότι η Λευκάδα ήταν ικανή να αντισταθεί στον εχθρό φρόντισε να συγκεντρώσει στο νησί τους αρματολούς της Στερεάς Ελλάδας. Ειδοποίησε τον Κίτσο Μπότσαρη και τον Κατσαντώνη πού ήταν στην Άρτα και στα Άγραφα οι οποίοι με τριακοσίους μαχητές, αφού διέσπασαν το στράτευμα του Αλή πασά, έφτασαν στο ακρωτήριο Κεφάλι ή Γέρακας της Αιτωλοακαρνανίας (εκεί που είναι ο φάρος) και από εκεί πέρασαν με καΐκια στην απέναντι ακτή του Μαγεμένου.
Για τη συνάντηση αυτή γράφει σε αναφορά του ο Καποδίστριας:
« Την επιούσαν της αφίξεώς των, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιγνάτιος, καίτοι ασθενής και καταβεβλημένος εκ των κόπων, προσήλθε και ούτος εις την θέσιν Μαγευμένος και κατεσκήνωσεν εν μέσω 400 και πλέον αγωνιστών. Η ημέρα ήτο εκτάκτως ωραία. Υπό την σκιάν μεγάλης και πολυκλάδου καρυάς ο ως άνω Ιεράρχης και εγώ μετά του ανδρείου Μπότσαρη, του αρειμανίου Κατσαντώνη και των άλλων οπλαρχηγών, των οποίων δεν είναι εύκολον να διακρατήσω τα περίεργα ονόματα, ελάβομεν θέσιν εν μέσω του κύκλου, ον είχον σχηματίσει οι γενναίοι οπαδοί των. Τας πρωινάς ώρας μέχρι της μεσημβρίας διήλθομεν ακροώμενοι αυτών αφελέστατα και φυσικώτατα αφηγουμένων τα νωπά έτι κατά των Τούρκων κατορθώματά των, ιδία δε την τελευταίαν μάχην των 300 αγωνιστών, οίτινες, υπό την ηγεσίαν του Μπότσαρη και του Κατσαντώνη, κατετρόπωσαν μέγα σώμα Τουρκαλβανών, ων 80 εφόνευσαν και πλείστους ετραυμάτισαν, των λοιπών τραπέντων εις άτακτον φυγήν. Την μεσημβρίαν παρέθεσα εις άπαντας γεύμα, υπενθυμίζον μοι τα συμπόσια των Ομηρικών ηρώων, είτα δ επηκολούθησαν ηρωικά άσματα και χοροί…»
10/8-7-1807 αναφορά Ιωάννη Καποδίστρια
Οι οπλαρχηγοί που συγκεντρώθηκαν στου Μαγεμένου ήταν οι:
Ταγματάρχες: Δημήτριος Καραίσκος, Γεώργιος Βαρνακιώτης, Κατσαντώνης, Λεπενιώτης, Φώτος Τζαβέλλας, Κίτσος Μπότσαρης, Χρηστάκης Καλόγερος, Δράκος Γρίβας, Χριστόφορος Περραιβός.
Λοχαγοί: Νότης Μπότσαρης, Νάστος Ζέρβας, Τζίμας Ζέρβας, Κώστας Δεσπότης, Κ. Χορμόβας, Δαγκλής, Χρηστ. Καλόγερος, Γεώργιος Γρίβας, Απόστολος Λεβεντάκης, Χρήστος Θωμάς, Ιωάννης Γκούτσης, Αναστάσιος Τσέγιος, Ιωάννης Κουρούπης, Κώστας Στράτος, Γεώργιος Στράτος, Κωνσταντίνος Πουλής, Μήτσος Κοντογιάννης, Γιώργος Κοντογιάννης, Γιάννης Μπουκουβάλας, Γιάννης Κωλοβελώνης.
Υπολοχαγοί: Κόγκας, Κατσιμπαλής, Νάστος Τζίμας, Παντούλας, Διαμαντής Τζίμας, Τζονιός, Κώστας Αποστόλης, Χορμόβας, Κουτσικόπουλος, Ιωάννης Καστανάς, Καλόγερος Τσάμης, Απόστολος Μπόδος, Χρήστος Μπόδος
Επίσης οι: Αναγνωσταράς, Χρυσοσπάθης, Π. Δημητρακόπουλος, Ι. Φαρμάκης, Σκυλοδήμος, Κουμπάρης και ο στρατηγός Εμμανουήλ Παπαδόπουλος αρχηγός της « Πεζικής Λεγεώνος των ελαφρών Κυνηγετών» που είχε έδρα την Κέρκυρα.
Κατά τον Δήμο Α. Κουνιάκη, στη συγκέντρωση αυτή πήρε μέρος και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο οποίος την περίοδο εκείνη ήταν καπετάνιος στο πολεμικό πλοίο «Άγιος Γεώργιος».
«…Λέγεται πως στο συμπόσιο αυτό σε πρόποση του Καποδίστρια υπέρ απελευθερώσεως της Ελλάδος, οι συγκεντρωμένοι ύψωσαν γυμνά τα ξίφη τους και ωρκίστηκαν να αγωνιστούν για την ελευθερία όλης της σκλαβωμένης πατρίδος…» γράφει ο Ροντογιάννης. ο οποίος τεκμηριώνοντας την ημερομηνία του συμποσίου το τοποθετεί τις ημερομηνίες 6 ή 7 Ιουλίου 1807.
Στην ακτή του Μαγεμένου λοιπόν ορκίστηκαν για πρώτη φορά, αρκετοί από τους πρωταγωνιστές της επανάστασης του 1821, να αγωνιστούν για την ελευθερία της πατρίδας.
Η Λευκάδα λόγω πρόσβασης με την Αιτωλοακαρνανία και επειδή δεν ήταν υπό Τούρκικο ζυγό στάθηκε σημείο συνάντησης του Καποδίστρια και με άλλους μετέπειτα οπλαρχηγούς όπως τον Μάρκο Μπότσαρη, τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, τον Νικηταρά και άλλους.
Κατά τούτο συνέβαλε αποφασιστικά στον αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας.
Ιούνιος 2008
Υ.Γ. Το κείμενο αυτό γράφτηκε πέρυσι για τον Πολιτιστικό Σύλλογο Νικιάνας, με την πολύτιμη βοήθεια, σε ιστορικό υλικό, μελών του συλλόγου. Γράφτηκε για μια εκδήλωση του Συλλόγου για την επέτειο των διακοσίων χρόνων από εκείνη την ιστορική ημέρα. Το δημοσιεύω λόγω της επετείου των 200 + 1 χρόνων.
Εκδηλώσεις θα γίνουν και εφέτος για το γεγονός, στις πρώτες ημέρες του Ιουλίου (ΠΕΜΠΤΗ 3 ΙΟΥΛΙΟΥ) στη Νικιάνα. Ας το έχουμε στα υπόψη και ας παραβρεθούμε στις εκδηλώσεις. Το αξίζουν, αν μη τι άλλο, τα μέλη του συλλόγου που είναι τόσο δραστήρια
Στις αρχές του 1800 ο πόλεμος μεταξύ της Γαλλίας του Ναπολέοντος και της συμμαχίας Αγγλίας – Ρωσίας – Αυστρίας (η οποία αργότερα απεσύρθη), έδωσε την ευκαιρία στον Αλή Πασά να προσπαθήσει να καταλάβει τη Λευκάδα η οποία βρισκόταν υπό Ρωσική κυριαρχία, όπως και όλα τα Επτάνησα. Ο Μέγας Ναπολέων παρακινούσε σε αυτό τον Αλή Πασά γιατί ήθελε να απασχολεί τους Ρώσους των Επτανήσων για να μην κάνουν κάποια πολεμική επιχείρηση εναντίον των Γαλλικών στρατευμάτων που ήταν στις Δαλματικές ακτές.
Ο Αλή Πασάς άρχισε επίμονα να ζητά από τον Πρύτανη (Διοικητή) της Λευκάδας Στυλιανό Βλασσόπουλο να του παραδώσει τους αρματολούς που, καταδιωκόμενοι από αυτόν, κατάφυγαν στη Λευκάδα και τις οικογένειές τους. Ο Διοικητής Βλασσόπουλος πρόβαλε συνεχώς αρνήσεις και έτσι ο Αλή διέταξε την συγκέντρωση τηλεβόλων, πυρομαχικών και στρατευμάτων στην Άρτα, Πρέβεζα, Βόνιτσα και στη στεριά απέναντι στη Λευκάδα, με σκοπό να εισβάλει σε αυτήν στην κατάλληλη ευκαιρία.
Ο κόμης Μοτσενίγος πίεσε την κυβέρνηση να συνάψει ειρήνη με τον Αλή Πασά και εκείνη έστειλε τον Ιθακήσιο υπουργό Βασίλειο Ζαβό για διαβουλεύσεις. Ύστερα από μακρές συζητήσεις οι δύο πλευρές υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης, γύρω στο Μάιο του 1806.
Ο πόλεμος στα 1806 μεταξύ της Ρωσίας και της Τουρκίας στάθηκε η αφορμή να προσπαθήσει ο Αλή πασάς να καταλάβει τη Λευκάδα. Ζήτησε τη βοήθεια του Ναπολέοντα ο οποίος, θέλοντας να τον μεταχειριστεί σαν όργανο στους σκοπούς του, του έστειλε τον συνταγματάρχη Νικόλαο Τσεσμελή ή Παπάζογλου και τον Γάλλο λοχαγό Ponseton, τηλεβόλα, σφαίρες και πολλούς Γάλλους πυροβολητές. Οι στρατιωτικοί αυτοί, με τη βοήθεια και του γιου του Αλή πασά, στην προσπάθειά τους να καταλάβουν τη Λευκάδα έκτισαν το κάστρο του Αη Γιώργη, πίσω από το σημερινό χωριό Πλαγιά, προς τον κόλπο του Δραπάνου και μετέτρεψαν σε φρούριο το Οθωμανικό μοναστήρι ή Τεκέ μπροστά στο βουνό Λάμια.
ΟΧΥΡΩΜΑΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ
Εν τω μεταξύ η κυβέρνηση που βρισκόταν στην Κέρκυρα έστειλε στη Λευκάδα τον Λευκαδίτη υπουργό Ευτύχιο Ζαμπέλη για να ενθαρρύνει τους συμπατριώτες του και τον Ρώσο συνταγματάρχη Zaghel σαν στρατιωτικό διοικητή. Συγχρόνως φτάνουν από τη Ρωσία τέσσερις λόχοι Ρώσων κυνηγών υπό τον στρατηγό Stadter, ο οποίος αναλαμβάνει την αρχηγία όλων των στρατιωτικών δυνάμεων του νησιού. Ο εν λόγω διοικητής προσπαθώντας να οχυρώσει το νησί:
● Κατασκεύασε και εξόπλισε με τέσσερα τηλεβόλα το φρούριο Αλέξανδρος ή Φορτί (απέναντι από τις Πάνω Αλυκές). Το φρούριο αυτό πήρε το όνομά του στις 12 Ιανουαρίου 1807 προς τιμήν του αυτοκράτορα της Ρωσίας Αλέξανδρου.
● Επισκεύασε και εξόπλισε το μικρό τετράγωνο οχυρό Τούρη ή Κωνσταντίνος (στη θάλασσα μπροστά από το Καλιγώνι).
● Σχεδίασε την κατασκευή τάφρου από τα Βαρδάνια μέχρι τις κάτω Αλυκές, ώστε να αποκοπεί η πόλη από την ύπαιθρο. Η επικοινωνία της εξοχής με την πόλη θα γινόταν από μια κινητή γέφυρα στον Άγιο Μηνά εκεί που είχε κτιστεί μια μεγάλη πύλη που αποκαλούσαν Λευκαδία Πύλη (porta Leukadiense)..
Ο αποκλεισμός της Λευκάδας από τα στρατεύματα του Αλή πασά και η δυσκολία ανεφοδιασμού από τη θάλασσα λόγω των φρουρίων του Τεκέ και του Αη Γιώργη, ανάγκασε τους πολιορκημένους σε μια μεγάλη έφοδο κατά του Τεκέ στις 22 Μαρτίου 1807. (Είχε προηγηθεί κατασκευή οχυρώματος, από τους Ρώσους, στη θέση Κούλια και τοποθέτηση σε αυτό δυο τηλεβόλων τα οποία έβαλαν κατά του Τεκέ, χωρίς αποτέλεσμα). Στην φονική αυτή έφοδο, δυο λόχοι Ρώσων κυνηγών, ένα σώμα Σουλιωτών και δύο λόχοι αρματολών έκαναν μεγάλη ζημιά στα στρατεύματα του Αλή Πασά μα δεν κατάφεραν να καταλάβουν το φρούριο του Τεκέ.
Βλέποντας μετά την μάχη του Τεκέ ο Αλή πασάς τη δυσκολία του να καταλάβει τη Λευκάδα υπεχώρησε με σκοπό να επανέλθει με περισσότερα στρατεύματα. (Η συνθήκη του Τιλσίτ στις 8/7/1807 που έδιδε τα Επτάνησα στους Γάλλους τον εμπόδισαν να επανέλθει).
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Η κυβέρνηση αντιλαμβανόμενη τους σκοπούς του Αλή πασά έστειλε στη Λευκάδα τον Ιωάννη Καποδίστρια ως «Έκτακτο Επίτροπο της Κυβερνήσεως» με δικτατορικά δικαιώματα. Σκοπός η ολοκλήρωση όλων των απαραίτητων ενεργειών ώστε να αντιμετωπιστεί η όποια μελλοντική απόπειρα κατάληψής της από τον Αλή Πασά. Μαζί με τον Καποδίστρια έφτασε στη Λευκάδα σώμα Σουλιωτών εθελοντών υπό τον Μητροπολίτη Άρτας και Ναυπάκτου Ιγνάτιο.
Ο Καποδίστριας ξεκίνησε το οχυρωματικό έργο (τάφρο) που είχε σχεδιάσει ο Stadter με τη βοήθεια εκατοντάδων εθελοντών από το νησί και αλλού. Το έργο, παρά τις προσπάθειες, δεν ήταν εύκολο να τελειώσει σε σύντομο διάστημα και διεκόπη από την κυβέρνηση λόγω ελλείψεως χρημάτων.
Όταν είδε ότι η Λευκάδα ήταν ικανή να αντισταθεί στον εχθρό φρόντισε να συγκεντρώσει στο νησί τους αρματολούς της Στερεάς Ελλάδας. Ειδοποίησε τον Κίτσο Μπότσαρη και τον Κατσαντώνη πού ήταν στην Άρτα και στα Άγραφα οι οποίοι με τριακοσίους μαχητές, αφού διέσπασαν το στράτευμα του Αλή πασά, έφτασαν στο ακρωτήριο Κεφάλι ή Γέρακας της Αιτωλοακαρνανίας (εκεί που είναι ο φάρος) και από εκεί πέρασαν με καΐκια στην απέναντι ακτή του Μαγεμένου.
Για τη συνάντηση αυτή γράφει σε αναφορά του ο Καποδίστριας:
« Την επιούσαν της αφίξεώς των, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιγνάτιος, καίτοι ασθενής και καταβεβλημένος εκ των κόπων, προσήλθε και ούτος εις την θέσιν Μαγευμένος και κατεσκήνωσεν εν μέσω 400 και πλέον αγωνιστών. Η ημέρα ήτο εκτάκτως ωραία. Υπό την σκιάν μεγάλης και πολυκλάδου καρυάς ο ως άνω Ιεράρχης και εγώ μετά του ανδρείου Μπότσαρη, του αρειμανίου Κατσαντώνη και των άλλων οπλαρχηγών, των οποίων δεν είναι εύκολον να διακρατήσω τα περίεργα ονόματα, ελάβομεν θέσιν εν μέσω του κύκλου, ον είχον σχηματίσει οι γενναίοι οπαδοί των. Τας πρωινάς ώρας μέχρι της μεσημβρίας διήλθομεν ακροώμενοι αυτών αφελέστατα και φυσικώτατα αφηγουμένων τα νωπά έτι κατά των Τούρκων κατορθώματά των, ιδία δε την τελευταίαν μάχην των 300 αγωνιστών, οίτινες, υπό την ηγεσίαν του Μπότσαρη και του Κατσαντώνη, κατετρόπωσαν μέγα σώμα Τουρκαλβανών, ων 80 εφόνευσαν και πλείστους ετραυμάτισαν, των λοιπών τραπέντων εις άτακτον φυγήν. Την μεσημβρίαν παρέθεσα εις άπαντας γεύμα, υπενθυμίζον μοι τα συμπόσια των Ομηρικών ηρώων, είτα δ επηκολούθησαν ηρωικά άσματα και χοροί…»
10/8-7-1807 αναφορά Ιωάννη Καποδίστρια
Οι οπλαρχηγοί που συγκεντρώθηκαν στου Μαγεμένου ήταν οι:
Ταγματάρχες: Δημήτριος Καραίσκος, Γεώργιος Βαρνακιώτης, Κατσαντώνης, Λεπενιώτης, Φώτος Τζαβέλλας, Κίτσος Μπότσαρης, Χρηστάκης Καλόγερος, Δράκος Γρίβας, Χριστόφορος Περραιβός.
Λοχαγοί: Νότης Μπότσαρης, Νάστος Ζέρβας, Τζίμας Ζέρβας, Κώστας Δεσπότης, Κ. Χορμόβας, Δαγκλής, Χρηστ. Καλόγερος, Γεώργιος Γρίβας, Απόστολος Λεβεντάκης, Χρήστος Θωμάς, Ιωάννης Γκούτσης, Αναστάσιος Τσέγιος, Ιωάννης Κουρούπης, Κώστας Στράτος, Γεώργιος Στράτος, Κωνσταντίνος Πουλής, Μήτσος Κοντογιάννης, Γιώργος Κοντογιάννης, Γιάννης Μπουκουβάλας, Γιάννης Κωλοβελώνης.
Υπολοχαγοί: Κόγκας, Κατσιμπαλής, Νάστος Τζίμας, Παντούλας, Διαμαντής Τζίμας, Τζονιός, Κώστας Αποστόλης, Χορμόβας, Κουτσικόπουλος, Ιωάννης Καστανάς, Καλόγερος Τσάμης, Απόστολος Μπόδος, Χρήστος Μπόδος
Επίσης οι: Αναγνωσταράς, Χρυσοσπάθης, Π. Δημητρακόπουλος, Ι. Φαρμάκης, Σκυλοδήμος, Κουμπάρης και ο στρατηγός Εμμανουήλ Παπαδόπουλος αρχηγός της « Πεζικής Λεγεώνος των ελαφρών Κυνηγετών» που είχε έδρα την Κέρκυρα.
Κατά τον Δήμο Α. Κουνιάκη, στη συγκέντρωση αυτή πήρε μέρος και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο οποίος την περίοδο εκείνη ήταν καπετάνιος στο πολεμικό πλοίο «Άγιος Γεώργιος».
«…Λέγεται πως στο συμπόσιο αυτό σε πρόποση του Καποδίστρια υπέρ απελευθερώσεως της Ελλάδος, οι συγκεντρωμένοι ύψωσαν γυμνά τα ξίφη τους και ωρκίστηκαν να αγωνιστούν για την ελευθερία όλης της σκλαβωμένης πατρίδος…» γράφει ο Ροντογιάννης. ο οποίος τεκμηριώνοντας την ημερομηνία του συμποσίου το τοποθετεί τις ημερομηνίες 6 ή 7 Ιουλίου 1807.
Στην ακτή του Μαγεμένου λοιπόν ορκίστηκαν για πρώτη φορά, αρκετοί από τους πρωταγωνιστές της επανάστασης του 1821, να αγωνιστούν για την ελευθερία της πατρίδας.
Η Λευκάδα λόγω πρόσβασης με την Αιτωλοακαρνανία και επειδή δεν ήταν υπό Τούρκικο ζυγό στάθηκε σημείο συνάντησης του Καποδίστρια και με άλλους μετέπειτα οπλαρχηγούς όπως τον Μάρκο Μπότσαρη, τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, τον Νικηταρά και άλλους.
Κατά τούτο συνέβαλε αποφασιστικά στον αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας.
Ιούνιος 2008
Υ.Γ. Το κείμενο αυτό γράφτηκε πέρυσι για τον Πολιτιστικό Σύλλογο Νικιάνας, με την πολύτιμη βοήθεια, σε ιστορικό υλικό, μελών του συλλόγου. Γράφτηκε για μια εκδήλωση του Συλλόγου για την επέτειο των διακοσίων χρόνων από εκείνη την ιστορική ημέρα. Το δημοσιεύω λόγω της επετείου των 200 + 1 χρόνων.
Εκδηλώσεις θα γίνουν και εφέτος για το γεγονός, στις πρώτες ημέρες του Ιουλίου (ΠΕΜΠΤΗ 3 ΙΟΥΛΙΟΥ) στη Νικιάνα. Ας το έχουμε στα υπόψη και ας παραβρεθούμε στις εκδηλώσεις. Το αξίζουν, αν μη τι άλλο, τα μέλη του συλλόγου που είναι τόσο δραστήρια
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)